οι dropouts πουμας κυβερνούν

 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

Οι dropouts που μας κυβερνούν

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 25.08.2016 : 16:10

• 

Και όμως είναι πράσινα! Τόσο καιρό δεν το είχα προσέξει ότι τα ματάκια του είναι πράσινα! Γι’ αυτό και έχει προτίμηση στα πράσινα πουκάμισα. Αναδεικνύουν το πιο ξεχωριστό από τα θέλγητρά του...

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:ΦAΛHPEYΣ

​Με φόντο τον πρόσφατο θάνατο του τελευταίου επιζώντος της κινηματογραφικής Αίγινας, του Ανδρέα Μπάρκουλη, θα τολμήσω μια προσέγγιση στο θέμα της ναυτικής τραγωδίας που έχει προκαλέσει τόσο μεγάλη συζήτηση. Ως προς την ουσία της, πέραν των πέντε νεκρών, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι αυτή πρέπει να βρίσκεται κάπου χαμένη ανάμεσα στην αθλία κατάσταση της υγείας του δράστη και στο γεγονός ότι παρ’ όλα αυτά διέθετε δίπλωμα ταχυπλόου. Αυτά. Τα άλλα προσωπικώς τα αφήνω στους δικαστές και –εννοείται– στους δημοσιογράφους, οι οποίοι συνήθως είναι οι σοφότεροι όλων μας.

Η πολιτική διάσταση του δυστυχήματος είναι, όμως, ανεξάρτητο θέμα. Αυτή είναι ανοικτή στην κριτική των πάντων, όσο δεν εξηγείται η περίεργη χαλαρότητα των αρμοδίων αρχών κατά τις πρώτες ώρες μετά το συμβάν. Μπορεί να οφείλεται στην καλοκαιρινή αβελτηρία του κρατικού μηχανισμού, αν και αυτή δεν παρατηρείται ποτέ από το Λιμενικό στη διάρκεια της τουριστικής περιόδου. Ομως και αυτό αν δεν είναι, η πολιτική διάσταση υφίσταται από την ώρα που βγήκε ο ίδιος ο υπουργός Ναυτιλίας Θ. Δρίτσας και παρενέβη ως δεν όφειλε. Η παρέμβασή του ήταν τόσο ασύμβατη με τα γεγονότα, που εν τω μεταξύ γίνονταν γνωστά, ήταν τόσο κενή με φόντο τους πέντε νεκρούς, ήταν τόσο περιττή εντέλει, ώστε ο καθένας δικαιούται να τρέφει τις υποψίες του για τους λόγους που την προκάλεσαν.

Σκοπός μου είναι να σας απαλλάξω από περιττούς προβληματισμούς, θέτοντας στην κρίση σας την εκδοχή που θεωρώ πιθανότερη. Βρίσκεται, πολύ απλά, στην ίδια τη μορφή του Θ. Δρίτσα. Θυμηθείτε το σβησμένο βλέμμα, τα μονίμως κόκκινα μάτια, τη φωνή που πάντα τρέμει και από μια ώρα και ύστερα μασάει τις λέξεις. Θυμηθείτε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι παντρεμένος με την κυρία Τασία! Αν δεν καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό, να το κάνω λιανά: έχει την κυρία Τασία στο ίδιο σπίτι. Κάθε μέρα. Λοιπόν, ούτως ή άλλως δεν τον λες πρώτης τάξεως μυαλό· βάλε και τον παράγοντα κυρία Τασία, γιατί να περιμένουμε σπουδαία πράγματα από τον Θ. Δρίτσα; Ο πιθανότερος, αλλά και ο σοβαρότερος, λόγος για την παρέμβαση Δρίτσα είναι η κοινή, η συνήθης, η αγαπημένη ανθρώπινη βλακεία. Οπωσδήποτε όμως έπαιξε ρόλο και ο φόβος ενός ανασχηματισμού – πολύ πιθανού, μάλιστα, αφού αυτό είναι το ευκολότερο μέσον στη διάθεση του πρωθυπουργού για το αναγκαίο φρεσκάρισμα με την έναρξη της νέας σεζόν.

Ο Θ. Δρίτσας, εκτός από άσχετος και κουρασμένος, είναι και επικίνδυνος για τον ίδιο τον Τσίπρα. Θυμηθείτε μόνο πώς πήγε να τινάξει στον αέρα τη συμφωνία με την Cosco, την παραμονή της επίσημης επίσκεψης του πρωθυπουργού στην Κίνα – για εκδρομή, όπως όλοι θυμόμασταν· παρ’ όλα αυτά, επίσημη. Και μάλλον αυτό κάνει τα πράγματα χειρότερα για τον Θ. Δρίτσα στην κρίση του πρωθυπουργού. Διότι, σκεφθείτε τι από τα δύο είναι χειρότερο για τον Τσίπρα: να του χαλάσεις αυτό που φαντάζεται ως δουλειά του ή να του χαλάσεις τις διακοπές; Προφανώς, το δεύτερο – ειδάλλως, μέχρι τα σαράντα θα είχε διαλέξει ένα επάγγελμα. Αν κάποιος λοιπόν είναι πιο κοντά στην έξοδο από το υπουργικό συμβούλιο αυτός είναι ο Θ. Δρίτσας. Δεν έχει, εξάλλου, τρόπο αντίδρασης. Θα καταπιεί την οργή του, θα γίνει ακόμη πιο κακιασμένη η φυσιογνωμία του, αλλά τουλάχιστον η κυρία Τασία είναι πάντα βολεμένη στο προεδρείο της Βουλής, οπότε θα γρυλλίσει, θα κλαψουρίσει, θα σωπάσει.

Ιδού λοιπόν γιατί παρενέβη ο Δρίτσας: για να δείξει ότι είναι υπουργάρα και να σώσει τη θέση του. Αν με την παρέμβασή του την κλονίζει ακόμη περισσότερο, δεν πρέπει να ξενίζει. Είναι θαύμα πώς ο Θ. Δρίτσας με τα μυαλά που κουβαλάει κατάφερε να φθάσει αισίως τα ογδόντα. (Συγγνώμη για την ανακρίβεια στην ηλικία, αλλά τόσο δείχνει…) Θα μπορούσε να τραυματισθεί θανάσιμα ακόμη και με ένα σουρωτήρι που χρησιμοποιούμε για τα μακαρόνια. Και πρόκειται για θαύμα, που αποδεικνύει πόσο προστατευμένο ήταν το είδος του Ελληνα αριστερού στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης.

Εντέλει αυτή η τραγωδία στα νερά της Αίγινας, καθώς και η αναπόφευκτη (μαύρη) κωμωδία που σέρνει από πίσω της εκτυλίσσονται γύρω από δύο ηλικιωμένους που βρέθηκαν τη λάθος ώρα στη λάθος θέση: ο ένας είναι χειριστής του ταχυπλόου, ο άλλος είναι ο υπουργός Ναυτιλίας...

ΥΓ. Μια λεπτομέρεια όχι ιδιαίτερα γνωστή για τον Θ. Δρίτσα είναι ότι και αυτός είναι «τελειόφοιτος Νομικής», δηλαδή αιώνιος φοιτητής. Νομίζω ότι αυτή είναι η κύρια ιδιότητά του στη ζωή. Είναι επίσης ένας, κατά τη γνώμη μου, σοβαρός λόγος για τον οποίον θα πρέπει μετά τα δύο ή τρία χρόνια παράτασης των σπουδών αυτούς να τους πετάνε έξω από τα πανεπιστήμια. Στο εξωτερικό, εκεί όπου μεταναστεύουν οι καλύτεροι της νεότερης γενιάς, αυτούς τους λένε dropouts (στον πληθυντικό). Στην Ελλάδα οι dropouts μάς κυβερνούν...

Ο Ελληνας από πίσω

Με την καλή έννοια, ένας τέτοιος υπάρχει πάντα πίσω από κάθε υπόθεση που σκανδαλίζει. Πάρτε το παράδειγμα της περιβόητης έκθεσης του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών στην Ελλάδα. Την έχουμε κάνει φύλλο και φτερό, ωστόσο μας διέφυγε το σημαντικότερο αποδεικτικό στοιχείο της εθνικής ταυτότητας του συντάκτη της, μολονότι βρίσκεται στην αρχή της έκθεσης. Συγκεκριμένα, στο τρίτο συμπέρασμα (διότι η έκθεση αρχίζει με σύνοψη των συμπερασμάτων) διαβάζουμε: «...the number of licenses that should currently be auctioned by the Greek Administration cannot therefore exceed the 4». Σωστά διαβάσατε: «the 4». Χρειάζεται μήπως άλλη απόδειξη ότι αυτό το έγραψε Ελληνας;

Οι Ολυμπιακοί αγώνες του Ρίο της Βραζιλίας ηταν οι ωραιότεοι και οι αρτιότεροι που αντίκρυσα στα χρόνια μου .

ολα τα σενάρια ανοιχτά για πρόωρες εκλογές

Όλα τα σενάρια ανοιχτά για πρόωρες εκλογές

11/08/2016

Με την πλάτη στον τοίχο και το βλέμμα στο διέξοδο των πρόωρων εκλογών φαίνεται να βρίσκεται η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.

Την ώρα που η οικονομία βρίσκεται σε μεγάλη καθίζηση και τα χειρότερα σημάδια της αναμένεται να φανούν με την έλευση του φθινοπώρου, μαζί έρχονται και τα πιθανά σενάρια για προσφυγή στις κάλπες.

Ωστόσο, κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης σπεύδουν να διαβεβαιώσουν ότι οι οι επόμενες εθνικές εκλογές θα διεξαχθούν όταν η κυβέρνηση εξαντλήσει την τετραετία, δηλαδή το 2019.

Όπως όλα δείχνουν η σοβαρή υστέρηση εσόδων αλλά και η πιθανή ενεργοποίηση του κόφτη δημιουργούν ιδιαίτερες ανησυχίες, καθώς η κυβέρνηση εμφανίζεται ανίκανη να διαχειριστεί τις καταστάσεις.

Παράλληλα, έντονη είναι η κοινωνική δυσφορία ομάδων που πλήττονται από επώδυνα μέτρα (συνταξιούχοι, επαγγελματίες κ.ά.).

Μάλιστα αυτό αποτυπώνεται και δημοσκοπικά με τη σταθερή υποχώρηση της δημοτικότητας του ΣΥΡΙΖΑ και άνοδο της ΝΔ, αλλά και των κομμάτων της Κεντροαριστεράς.

Την ίδια ώρα, σε ένα μήνα από τώρα, τον Σεπτέμβριο, αναμένονται πολύ σκληρές διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς για τη δεύτερη αξιολόγηση, καθώς στο τραπέζι θα βρεθούν τα εργασιακά.

ο αχός των κανονιών

 ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Ο αχός των «κανονιών»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 07.08.2016 : 18:11

Οι τιμές των ακινήτων είναι στο μισό από το επίπεδο που έπιασαν το 2008. Η κατασκευή κτιρίων είναι κατά 85% μικρότερη από τότε. Κι ας μην ήταν αυτό το καλύτερο έτος της προηγούμενης δεκαετίας.

Αναμενόμενο, αφού ελάχιστα νέα δάνεια εκδίδονται· τα περισσότερα στεγαστικά μειώνονται ή κλείνουν. Είναι να εκπλήσσεται κανείς πόσο πολλοί είναι ακόμη εκείνοι που πληρώνουν κανονικά το δάνειο του σπιτιού.

Ερχεται και ο ΕΝΦΙΑ, στην ουρά τόσων άλλων φόρων, και ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού αναρωτιέται αν θα τα καταφέρει και τον επόμενο μήνα. Το ακίνητο ήταν πάντα η πιο διαδεδομένη ασφάλεια για το μέλλον. Τώρα φοβόμαστε μήπως το «κεραμίδι» πέσει στο κεφάλι μας.

Ο κλάδος που φημιζόταν ως «ατμομηχανή της οικονομίας» ήταν ο πρώτος που βάρεσε κανόνι. Χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες δουλειές. Οσοι απέμειναν κοιτούν να τα βγάλουν πέρα εργαζόμενοι «στη μαύρη», αφού η αγορά δεν είναι διατεθειμένη να πληρώσει ούτε αυτό που προβλέπει η «σύμβαση» ούτε, ακόμη περισσότερο, τα ένσημα. Εξάλλου, οι ψύχραιμοι, που πιστεύουν ότι «κάποια σύνταξη» τελικώς θα τους περιμένει, έστω και στα 67 τους, ύστερα από 45 και βάλε χρόνια δουλειάς, κατάλαβαν αμέσως το «κόλπο Κατρούγκαλου». Οσα και να δουλέψεις, η σύνταξη θα είναι διά τας πανηγύρεις.

Η απελπισία χτυπάει πλέον σε κάθε γωνιά της εργαζόμενης και επιχειρηματικής Ελλάδας. Η περιπέτεια μιας τόσο μεγάλης επιχείρησης, όπως ο Μαρινόπουλος, δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Οταν φθάνει να αποχαιρετά την κοινωνία ένας εύπορος άνθρωπος σαν τον Μαμιδάκη προκειμένου να μείνει ευυπόληπτος, είναι λογικό πως κανείς δεν μπορεί να κλείσει τ’ αυτιά του στον αχό των «κανονιών» που σφυροκοπούν την αγορά.

Τα χειρότερα όμως βρίσκονται μπροστά μας. Η εφορία δείχνει τον δρόμο. Κατά χιλιάδες στέλνει τα κατασχετήρια. Βρήκαν εύκολο τον δρόμο στους τραπεζικούς λογαριασμούς, τους αδειάζουν ή τους δεσμεύουν. Τα περιουσιακά στοιχεία μπαίνουν σε δικόγραφα που παίρνουν προτεραιότητα, ως πρέπει να γίνεται με το δημόσιο χρήμα.

Οι προμηθευτές, που βλέπουν το κύμα να γίνεται τσουνάμι, σπεύδουν να εισπράξουν. Φοβούμενοι τα χειρότερα εκδίδουν δικαστικές εντολές. Το δύσκολο με την οικονομία είναι η αλληλοσύνδεση των καταστάσεων και η υποχρεωτική αλυσίδα των αντιδράσεων. Αν ξεκινήσει το ξήλωμα, είναι πολύ δύσκολο να το σταματήσεις.

Οι τράπεζες, αφού ρύθμισαν και ξαναρύθμισαν, έφτασαν στο σημείο που πρέπει να παραδεχτούν την αδυναμία των πελατών τους. Δεν υπάρχει όμως τραπεζικός υπάλληλος να υπογράψει «κούρεμα» χρέους χωρίς μια κάποια εξασφάλιση πως δεν θα τον τρέχουν στα δικαστήρια μέχρι να γεράσει.

Κάπως έτσι, στα μισά του 2016, κινδυνεύουμε να ζήσουμε αυτό που αποφύγαμε τον Οκτώβριο του 2008. Τότε, με την πρώτη ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος, κερδίσαμε χρόνο μήπως και προλάβουμε τη μεγαλύτερη καταιγίδα που θα ξέσπαγε πάνω από την Ευρώπη και τον κόσμο όλο. Δεν το κάναμε. Ετσι, όταν φάνηκε ποιoς ήταν ο αδύναμος κρίκος, η Ελλάδα βρέθηκε εκτός αγορών και με τον ζουρλομανδύα των μνημονίων. Οι πληγές που έκρυβε η χώρα κάτω από τον πολυτελή μανδύα της ανάπτυξης με δανεικά άνοιξαν όλες μαζί.

Ομως, ακόμη και την άνοιξη του 2012, με τη βοήθεια του δεύτερου μνημονιακού δανείου-μαμούθ, οι τράπεζες έμειναν ανοιχτές. Για να τις κλείσει, πέρυσι, η απερισκεψία της δήθεν εναλλακτικής λύσης. Τώρα όμως, αν πρόκειται να διασωθούν οι τράπεζες, τα «κανόνια» θα ακούγονται γύρω γύρω με βρόντο μεγάλο.

Η κυβέρνηση Τσίπρα έχει το βαρύτερο μερίδιο ευθύνης σε όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό. Προκαλεί ερωτήματα η ευκολία με την οποία αποφάσισε η ομάδα του Μαξίμου να ακυρώσει ακόμη και τα οφέλη που συνόδευσαν τη συμφωνία της πρώτης αξιολόγησης. Η ουσία και τα σενάρια που τροχοδρομεί ο σχεδιαζόμενος νέος εκλογικός νόμος παγιδεύουν την οικονομία στον βάλτο. Μέχρι τον Οκτώβριο, το πολύ Νοέμβριο, ο χρόνος θα έχει οριστικά εξαντληθεί.