41 δηλώσεις νομιμοφροσύνης σε 41 σελίδες: Ήταν που θα τους έσχιζαν!
Η μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 προπαγάνδα (που υιοθετήθηκε από όλους και έγινε η καραμέλα στο στόμα όλων των κυβερνητικών, αλλά και των δημοσιογράφων) στηρίχθηκε αποκλειστικά και μόνο στο επιχείρημα (που εξελίχθηκε σε «κυρίαρχη άποψη») ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρόσφεραν το καλοκαίρι του 2015 μια ευρεία στήριξη στη συμφωνία που έφερε ο κ. Τσίπρας μετά τη «σκληρή διαπραγμάτευσή» του και επομένως είναι τουλάχιστον υποκριτικό να μην στηρίζουν τα κυβερνητικά νομοθετήματα.
Όσο και αν επαναλάμβανε κανείς ότι τίποτε από όσα ψηφίσθηκαν σ’ αυτό το διάστημα της δεύτερης φοράς αριστεροδεξιά (πλην του ΕΚΑΣ) δεν υπήρχε ούτε στη συμφωνία του καλοκαιριού ούτε στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, το «επιχείρημα», επαναλαμβανόταν σταθερά και πολλές φορές καθημερινά επί μήνες.
Σωστά! Διότι ως γνωστόν η επανάληψη δεν είναι μόνο μήτηρ της μαθήσεως, αλλά και μήτηρ της προπαγάνδας, που ορίζει (σύμφωνα με τον Γκέμπελς) πως ένα προπαγανδιστικό επιχείρημα πρέπει να επαναλαμβάνεται πολλές φορές για να περάσει στο υποσυνείδητο της κοινής γνώμης.
Και τώρα; Τώρα που αποδείχθηκε ένα ακόμη «μεγάλο ψέμα» (ως γνωστόν ο Γκέμπελς είχε πει πως ο λαός πιστεύει ευκολότερα ένα μεγάλο ψέμα από ένα μικρό ψέμα, γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο μεγάλα ψέματα λέει), τι γίνεται;
Τίποτε! Ουδείς βγαίνει να φωνάξει πως το ψέμα αποδείχθηκε και πως όλα ήταν μια ακόμη πλάνη!
Σε άλλες περιπτώσεις, θα είχε σηκωθεί ο κόσμος στο ποδάρι – ακόμη τολμούν και αναφέρονται στο mail Χαρδούβελη (την εφαρμογή του οποίου υποτίθεται ότι θα απέτρεπαν εκλεγόμενοι και στο μεταξύ έφεραν πάνω από είκοσι mails Χαρδούβελη).
Μάλιστα, ο κ. Παππάς λέει τώρα πως το mail Χαρδούβελη «δεν έβγαινε»! – γι’ αυτό κι’ αυτός έφερε μερικά ακόμη!
Στις 16 Ιουνίου, ο κ. Τσακαλώτος υπέγραψε ένα ακόμη (συμπληρωματικό) μνημόνιο, 41 σελίδων – πρέπει πια να πονάει το χέρι του από τα μνημόνια που υπογράφει!
Σ’ αυτό, γίνεται μια συνόψιση των υποχρεώσεων βάσει της συμφωνίας του καλοκαιριού του 2015, αλλά και προστίθενται μια σειρά άλλες υποχρεώσεις που δεν υπήρχαν σ’ εκείνη τη συμφωνία:
Νέοι φόροι (μεταξύ των οποίων και η αύξηση του ΦΠΑ στο 24%), μειώσεις στα επιδόματα αναπηρίας (με τη χρήση της ευφημιστικής λέξης… harmonize, διότι πλέον βαφτίσια κάνει και η τρόικα), διεύρυνση φορολογικής βάσης (και του ΕΝΦΙΑ), πάγωμα ειδικών μισθολογίων (χωρίς αναφορά σε ισοδύναμα που δήθεν έφεραν οι Τσίπρας-Καμμένος με εκείνη την δήθεν τροπολογία), πάγωμα των τρεχουσών συντάξεων έως ότου φθάσουν στα επίπεδα των νέων, θεσμοθέτηση ουσιαστικά της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος (γίνεται σαφής αναφορά σε στενότερη διασύνδεση εισφορών και απολαβών), πάγωμα μισθών δημοσίων υπαλλήλων, αυτόματος μηχανισμός διόρθωσης (κόφτης), όπου αναφέρεται πως αν τα προσωρινά μέτρα δεν αποδώσουν θα γίνουν μόνιμα, πλήρης νομοθέτηση της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, πλήρης παράδοση σε ξένα funds εξυπηρετούμενων και μη δανείων, αλλαγές στα εργασιακά (με σαφή αναφορά σε ομαδικές απολύσεις, lock out και συλλογικές διαπραγματεύσεις), ασφυκτικό πλαίσιο για την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ (το πετράδι του στέμματος του κ. Σκουρλέτη), μειώσεις επικουρικών συντάξεων κατά 300 εκ. ευρώ το 2016 και βέβαια το υπερταμείο, για τη λειτουργία του οποίου το κείμενο που υπέγραψε ο κ. Τσακαλώτος αναφέρει επί λέξει «professional management at arm’s length from the state» (φαντάζομαι ότι δεν έγινε λάθος, ο υπουργός Οικονομικών γνωρίζει την αγγλική καλύτερα από την ελληνική, γνωρίζει επομένως τι ακριβώς σημαίνει η έκφραση: Στις at arm’s length σχέσεις, τα δύο μέρη δρουν ανεξάρτητα και δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους, ούτε το ένα μέρος υπόκειται σε κανενός είδους πίεση από το άλλο).
Και το καταπληκτικότερο όλων: Εκεί που θα μοίραζαν κατώτατους μισθούς των 751 ευρώ με αυτό το νέο μνημόνιο (το τέταρτο, βέβαια) οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεσμεύονται να καταργήσουν και το νόμο της προηγούμενης κυβέρνησης, τον 4172/2013, που στο άρθρο 103 προέβλεπε πως από 1/1/2017 ο κατώτατος μισθός θα καθορίζεται από την κυβέρνηση σε διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους.
Ναι, ναι το λέει σαφώς το νέο μνημόνιο στη σελίδα 25: «Ουδεμία αλλαγή στο τρέχον πλαίσιο συλλογικών διαπραγματεύσεων θα γίνει, πριν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, συμπεριλαμβανομένου και του άρθρου 103 του Νόμου 4172/2013. Οι αλλαγές στις πολιτικές της αγοράς εργασίας δεν πρέπει να οδηγήσουν σε μια επιστροφή σε ρυθμίσεις του παρελθόντος που δεν είναι συμβατές με τους σκοπούς της προώθησης μιας βιώσιμης και ολοκληρωμένης ανάπτυξης».
Και για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία για το τι μέλλει γενέσθαι, τους έβαλαν να ακυρώσουν και τις υποσχέσεις τους περί «Ταμείου Αλληλεγγύης» (ο ίδιος ο κ. Τσίπρας το είχε διαφημίσει από το βήμα της Βουλής).
Στο νέο μνημόνιο αναφέρεται πως «αν αποδειχθεί ότι τα μέτρα είναι επαρκή ως προς την επίτευξη των στόχων, οι αρχές – σε συμφωνία με τους θεσμούς – θα μπορούν να εξετάσουν την ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας!
Αυτή είναι η κατάσταση!
Επιπλέον, το νέο μνημόνιο αναφέρει πως η επιτυχία απαιτεί πολλά χρόνια εφαρμογής του προγράμματος.
Και πως η κυβέρνηση συνομολογεί «να συμβουλεύεται και να συμφωνεί» με τους θεσμούς.
Τέλος, αμέτρητες – πάνω από σαράντα – φορές επαναλαμβάνεται η φράση «σε συμφωνία με τους θεσμούς» (in agreement with the Institutions), «η κυβέρνηση θα συμφωνήσει με τους θεσμούς» (will agree), «μετά από συμφωνία με τους θεσμούς», «οι εξαιρέσεις πρέπει να συμφωνηθούν με τους θεσμούς» και άλλα τέτοια!
Λάβετε υπόψη σας πως τα «θα συμφωνήσει» (will agree) δεν επιδέχονται συζήτηση. Είναι θα συμφωνήσει, πάει και τελείωσε.
Δηλαδή υπογράφουν πάνω από σαράντα δηλώσεις νομιμοφροσύνης.
Ήταν που θα τους έσχιζαν!
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Όσο και αν επαναλάμβανε κανείς ότι τίποτε από όσα ψηφίσθηκαν σ’ αυτό το διάστημα της δεύτερης φοράς αριστεροδεξιά (πλην του ΕΚΑΣ) δεν υπήρχε ούτε στη συμφωνία του καλοκαιριού ούτε στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, το «επιχείρημα», επαναλαμβανόταν σταθερά και πολλές φορές καθημερινά επί μήνες.
Σωστά! Διότι ως γνωστόν η επανάληψη δεν είναι μόνο μήτηρ της μαθήσεως, αλλά και μήτηρ της προπαγάνδας, που ορίζει (σύμφωνα με τον Γκέμπελς) πως ένα προπαγανδιστικό επιχείρημα πρέπει να επαναλαμβάνεται πολλές φορές για να περάσει στο υποσυνείδητο της κοινής γνώμης.
Και τώρα; Τώρα που αποδείχθηκε ένα ακόμη «μεγάλο ψέμα» (ως γνωστόν ο Γκέμπελς είχε πει πως ο λαός πιστεύει ευκολότερα ένα μεγάλο ψέμα από ένα μικρό ψέμα, γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο μεγάλα ψέματα λέει), τι γίνεται;
Τίποτε! Ουδείς βγαίνει να φωνάξει πως το ψέμα αποδείχθηκε και πως όλα ήταν μια ακόμη πλάνη!
Σε άλλες περιπτώσεις, θα είχε σηκωθεί ο κόσμος στο ποδάρι – ακόμη τολμούν και αναφέρονται στο mail Χαρδούβελη (την εφαρμογή του οποίου υποτίθεται ότι θα απέτρεπαν εκλεγόμενοι και στο μεταξύ έφεραν πάνω από είκοσι mails Χαρδούβελη).
Μάλιστα, ο κ. Παππάς λέει τώρα πως το mail Χαρδούβελη «δεν έβγαινε»! – γι’ αυτό κι’ αυτός έφερε μερικά ακόμη!
Στις 16 Ιουνίου, ο κ. Τσακαλώτος υπέγραψε ένα ακόμη (συμπληρωματικό) μνημόνιο, 41 σελίδων – πρέπει πια να πονάει το χέρι του από τα μνημόνια που υπογράφει!
Σ’ αυτό, γίνεται μια συνόψιση των υποχρεώσεων βάσει της συμφωνίας του καλοκαιριού του 2015, αλλά και προστίθενται μια σειρά άλλες υποχρεώσεις που δεν υπήρχαν σ’ εκείνη τη συμφωνία:
Νέοι φόροι (μεταξύ των οποίων και η αύξηση του ΦΠΑ στο 24%), μειώσεις στα επιδόματα αναπηρίας (με τη χρήση της ευφημιστικής λέξης… harmonize, διότι πλέον βαφτίσια κάνει και η τρόικα), διεύρυνση φορολογικής βάσης (και του ΕΝΦΙΑ), πάγωμα ειδικών μισθολογίων (χωρίς αναφορά σε ισοδύναμα που δήθεν έφεραν οι Τσίπρας-Καμμένος με εκείνη την δήθεν τροπολογία), πάγωμα των τρεχουσών συντάξεων έως ότου φθάσουν στα επίπεδα των νέων, θεσμοθέτηση ουσιαστικά της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος (γίνεται σαφής αναφορά σε στενότερη διασύνδεση εισφορών και απολαβών), πάγωμα μισθών δημοσίων υπαλλήλων, αυτόματος μηχανισμός διόρθωσης (κόφτης), όπου αναφέρεται πως αν τα προσωρινά μέτρα δεν αποδώσουν θα γίνουν μόνιμα, πλήρης νομοθέτηση της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, πλήρης παράδοση σε ξένα funds εξυπηρετούμενων και μη δανείων, αλλαγές στα εργασιακά (με σαφή αναφορά σε ομαδικές απολύσεις, lock out και συλλογικές διαπραγματεύσεις), ασφυκτικό πλαίσιο για την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ (το πετράδι του στέμματος του κ. Σκουρλέτη), μειώσεις επικουρικών συντάξεων κατά 300 εκ. ευρώ το 2016 και βέβαια το υπερταμείο, για τη λειτουργία του οποίου το κείμενο που υπέγραψε ο κ. Τσακαλώτος αναφέρει επί λέξει «professional management at arm’s length from the state» (φαντάζομαι ότι δεν έγινε λάθος, ο υπουργός Οικονομικών γνωρίζει την αγγλική καλύτερα από την ελληνική, γνωρίζει επομένως τι ακριβώς σημαίνει η έκφραση: Στις at arm’s length σχέσεις, τα δύο μέρη δρουν ανεξάρτητα και δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους, ούτε το ένα μέρος υπόκειται σε κανενός είδους πίεση από το άλλο).
Και το καταπληκτικότερο όλων: Εκεί που θα μοίραζαν κατώτατους μισθούς των 751 ευρώ με αυτό το νέο μνημόνιο (το τέταρτο, βέβαια) οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεσμεύονται να καταργήσουν και το νόμο της προηγούμενης κυβέρνησης, τον 4172/2013, που στο άρθρο 103 προέβλεπε πως από 1/1/2017 ο κατώτατος μισθός θα καθορίζεται από την κυβέρνηση σε διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους.
Ναι, ναι το λέει σαφώς το νέο μνημόνιο στη σελίδα 25: «Ουδεμία αλλαγή στο τρέχον πλαίσιο συλλογικών διαπραγματεύσεων θα γίνει, πριν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, συμπεριλαμβανομένου και του άρθρου 103 του Νόμου 4172/2013. Οι αλλαγές στις πολιτικές της αγοράς εργασίας δεν πρέπει να οδηγήσουν σε μια επιστροφή σε ρυθμίσεις του παρελθόντος που δεν είναι συμβατές με τους σκοπούς της προώθησης μιας βιώσιμης και ολοκληρωμένης ανάπτυξης».
Και για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία για το τι μέλλει γενέσθαι, τους έβαλαν να ακυρώσουν και τις υποσχέσεις τους περί «Ταμείου Αλληλεγγύης» (ο ίδιος ο κ. Τσίπρας το είχε διαφημίσει από το βήμα της Βουλής).
Στο νέο μνημόνιο αναφέρεται πως «αν αποδειχθεί ότι τα μέτρα είναι επαρκή ως προς την επίτευξη των στόχων, οι αρχές – σε συμφωνία με τους θεσμούς – θα μπορούν να εξετάσουν την ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας!
Αυτή είναι η κατάσταση!
Επιπλέον, το νέο μνημόνιο αναφέρει πως η επιτυχία απαιτεί πολλά χρόνια εφαρμογής του προγράμματος.
Και πως η κυβέρνηση συνομολογεί «να συμβουλεύεται και να συμφωνεί» με τους θεσμούς.
Τέλος, αμέτρητες – πάνω από σαράντα – φορές επαναλαμβάνεται η φράση «σε συμφωνία με τους θεσμούς» (in agreement with the Institutions), «η κυβέρνηση θα συμφωνήσει με τους θεσμούς» (will agree), «μετά από συμφωνία με τους θεσμούς», «οι εξαιρέσεις πρέπει να συμφωνηθούν με τους θεσμούς» και άλλα τέτοια!
Λάβετε υπόψη σας πως τα «θα συμφωνήσει» (will agree) δεν επιδέχονται συζήτηση. Είναι θα συμφωνήσει, πάει και τελείωσε.
Δηλαδή υπογράφουν πάνω από σαράντα δηλώσεις νομιμοφροσύνης.
Ήταν που θα τους έσχιζαν!
No comments:
Post a Comment