Monday, June 27, 2016

Χιούγκο Ντίξον: Γιατί απέτυχε το Remain...

Χιούγκο Ντίξον: Γιατί απέτυχε το Remain...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ
Χιούγκο Ντίξον
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Στην αδυναμία του στρατοπέδου του Remain –και του ίδιου του Ντέιβιντ Κάμερον– να αποκρούσει την «ευφυέστατη» εκμετάλλευση του ζητήματος της μετανάστευσης από τους οπαδούς του Leave αποδίδει ο Χιούγκο Ντίξον την επικράτηση των τελευταίων στο ιστορικό δημοψήφισμα της Πέμπτης. O γνωστός αναλυτής και υπέρμαχος της παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε. εξηγεί ότι το αντίπαλο στρατόπεδο κατάφερε με μαεστρικό τρόπο να ταυτίσει εντελώς ξεχωριστά ζητήματα –την προσφυγική κρίση, τη ζώνη Σένγκεν, την τρομοκρατία, την ενδεχόμενη ένταξη της Τουρκίας– προκειμένου να περάσει το μήνυμα ότι η Ε.Ε. ευθύνεται για τις μεταναστευτικές ροές προς τη Βρετανία.
Ενας από τους λόγους που ο Βρετανός πρωθυπουργός δεν μπόρεσε να αντικρούσει τους ισχυρισμούς αυτούς, σύμφωνα με τον Ντίξον, είναι ότι «δεν είχε καμία αξιοπιστία στο θέμα της διαχείρισης της μετανάστευσης». Είχε υποσχεθεί, υπενθυμίζει ο ιδρυτής του Reuters Breakingviews, ότι «θα μειώσει την καθαρή ετήσια εισροή μεταναστών στο Ηνωμένο Βασίλειο στις δεκάδες χιλιάδες. Πέρυσι ο σχετικός αριθμός ήταν 333.000. Κανείς λοιπόν δεν τον άκουγε».
Ο Ντίξον προσθέτει ότι το στρατόπεδο του Remain δεν τόνισε αρκετά τα οφέλη της μετανάστευσης για τη βρετανική οικονομία. Γενικότερα, θεωρεί ότι ο Κάμερον εστίασε σχεδόν αποκλειστικά στις αρνητικές συνέπειες της εξόδου και μίλησε ελάχιστα για «τη θετική ατζέντα της παραμονής» και του ρόλου της Βρετανίας στη μεταρρύθμιση της Ε.Ε.
Μετά την προαναγγελία παραίτησης του πρωθυπουργού, ο συνομιλητής της «Κ» προβλέπει ότι θα «δοθεί κανονική μάχη για την ηγεσία», με τον Μπόρις Τζόνσον πιθανότερο νικητή. Δεν αποκλείει το ενδεχόμενο μιας «περιόδου πολιτικής αστάθειας ελληνικού τύπου, με δημοψήφισμα το οποίο θα διαδεχθούν εκλογές». Αναταραχή βλέπει και στις τάξεις των Εργατικών, μνημονεύοντας την αποτυχία του Τζέρεμι Κόρμπιν να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους των Εργατικών υπέρ της παραμονής. Ωστόσο, όπως προσθέτει, το σκηνικό μετά το δημοψήφισμα είναι τόσο ρευστό ώστε το ενδεχόμενο ανάδειξης του Κόρμπιν στην πρωθυπουργία, «που πριν έξι μήνες εθεωρείτο αδιανόητο», πλέον «δεν μπορεί να αποκλειστεί».
Η οικονομική ζημία από το Brexit «θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό από τις πολιτικές εξελίξεις», λέει. «Οσο οξύνεται η ένταση στην εσωτερική πολιτική σκηνή και στις διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. για την έξοδο, τόσο το κόστος θα μεγαλώνει».
Οσο για την Ε.Ε., η συμβουλή του σε σχέση με την αντιμετώπιση των Βρετανών είναι να «παραμείνει ψύχραιμη και να αποφύγει τις εμπρηστικές δηλώσεις», περιμένοντας να ξεκαθαρίσει το τοπίο στο Λονδίνο. Στο εσωτερικό μέτωπο, συστήνει την αποφυγή μεγάλων αλμάτων ενοποίησης, «που θα εξεγείρουν τους λαϊκιστές». Αντ’ αυτού, προτείνει τεχνικές τροποποιήσεις, που δεν θα συναντήσουν ιδιαίτερες αντιδράσεις αλλά θα συμβάλουν στη σταθερότητα του συστήματος. Μεταξύ αυτών είναι μέτρα για τη μείωση της «εθνικής προτίμησης» (home bias) στα χαρτοφυλάκια κρατικών ομολόγων των τραπεζών αλλά και ο μη υπολογισμός των επενδυτικών δαπανών στην καταμέτρηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Αμπροουζ Εβανς-Πρίτσαρντ: Γιατί κέρδισε το Brexit

Αμπροουζ Εβανς-Πρίτσαρντ: Γιατί κέρδισε το Brexit

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
«H διαφορά θα ήταν πολύ μεγαλύτερη αν δεν είχε μεσολαβήσει η δολοφονία της Τζο Κοξ», δηλώνει στην «Κ» ο Αμπροουζ Εβανς-Πρίτσαρντ, αρχισυντάκτης διεθνών επιχειρηματικών θεμάτων της Daily Telegraph και υποστηρικτής του Brexit. Οταν επικοινωνούμε μαζί του το μεσημέρι (ώρα Ελλάδος) της Παρασκευής, παρά τη νίκη του Leave, δεν ακούγεται ενθουσιασμένος. «Ηταν η επιλογή μεταξύ δύο ειδών δηλητηρίου», λέει. Τον ανησυχεί ιδιαίτερα το υψηλό ποσοστό του Remain στη Σκωτία, που είναι προάγγελος περαιτέρω αποσχιστικών τάσεων.
Ο Βρετανός αρθρογράφος τονίζει ότι το στρατόπεδο του Remain «το παράκανε με το Project Fear (Εγχείρημα Φόβος), ο κόσμος ένιωσε ότι υπήρχε μια ενορχηστρωμένη καλλιέργεια υστερίας και αντέδρασε».
Ειδικότερα για το υπουργείο Οικονομικών λέει ότι «συμπεριφέρθηκε επαίσχυντα» και καλεί τον υπουργό, τον Τζορτζ Οσμπορν, να «παραιτηθεί άμεσα». Οπως το θέτει: «Το στερέωμα του Νταβός –από τον Κάμερον και τον Ομπάμα μέχρι το ΔΝΤ– έδρασε συντονισμένα για να καταπνίξει την ελεύθερη έκφραση της βούλησης του βρετανικού λαού».
Παραδέχεται ότι το ζήτημα της μετανάστευσης έπαιξε κεντρικό ρόλο στην επικράτηση του Leave, «ιδιαίτερα σε υποβαθμισμένες περιοχές όπου η λευκή εργατική τάξη θεωρεί ότι οι μετανάστες ευθύνονται για τη μείωση των αποδοχών τους». Χαρακτηρίζει μάλιστα «ντροπιαστικό» τον τρόπο που το UKIP εκμεταλλεύθηκε τα χειρότερα ένστικτα των Βρετανών σε σχέση με το ζήτημα αυτό.
Για την επόμενη μέρα, σχολιάζει ότι πολλά θα κριθούν από τη στάση που θα τηρήσει η Ε.Ε. «Δεν πρέπει να υπάρξουν απειλές, άσκηση πίεσης από τις Βρυξέλλες», λέει. «Και οι δύο πλευρές αυτή τη στιγμή έχουν στην κατοχή τους νιτρογλυκερίνη. Δεν πρέπει να ανατινάξουμε ο ένας τον άλλον».
Δεν θα είναι συγκρουσιακών τάσεων, όμως, η νέα βρετανική κυβέρνηση, υπό τον διάδοχο του Ντέιβιντ Κάμερον; «Κοιτάξτε, η νέα κυβέρνηση θα κάνει ό,τι της πει το Κοινοβούλιο. Αυτό ήταν και η λογική όλης αυτής της εκστρατείας – να ανακτήσει το Κοινοβούλιο την κυριαρχία του. Η Βουλή των Κοινοτήτων είναι στη συντριπτική της πλειονότητα φιλοευρωπαϊκή. Το UKIP μπορεί να κάνει πολύ θόρυβο, αλλά έχει μόνο ένα βουλευτή. Και οι δύο πλευρές –τόσο το Λονδίνο όσο και οι Βρυξέλλες– έχουν συμφέρον να υπάρξει ένας φιλικός διακανονισμός, χωρίς εντάσεις, μια συνεννόηση μεταξύ ενηλίκων».
Και αν δεν συμβεί αυτό, δεν θα είναι επώδυνες οι συνέπειες για τη βρετανική οικονομία; «Η Βρετανία είναι ευάλωτη απέναντι σε μια σκληρή στάση της Ε.Ε., αλλά σε αυτήν την περίπτωση, θα υποφέρει και η ευρωπαϊκή οικονομία», απαντά. «Ηδη με την ανακοίνωση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος φαίνονται οι αδύναμοι κρίκοι της Ευρωζώνης – τα επιτόκια δανεισμού της Πορτογαλίας, οι τιμές των μετοχών των ιταλικών τραπεζών που καταρρέουν...». Ο Εβανς-Πρίτσαρντ, υποστηρικτής του Γιάνη Βαρουφάκη, που κάλυψε εκτενώς την περυσινή πεντάμηνη διαπραγμάτευση, κάνει τον διαχωρισμό μεταξύ της ελληνικής και της βρετανικής υπόθεσης: «Οι Ευρωπαίοι φέρθηκαν αποτρόπαια στην Ελλάδα από την αρχή, από το 2010. Αλλά η Βρετανία δεν είναι Ελλάδα. Είναι μια ισχυρή χώρα, που δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο εκβιασμού».

Saturday, June 25, 2016

Σόρος: Το Brexit καθιστά τη διάλυση της ΕΕ μη αναστρέψιμη

Προβλέψεις του μεγαλοεπενδυτή

Σόρος: Το Brexit καθιστά τη διάλυση της ΕΕ μη αναστρέψιμη

Σόρος: Το Brexit καθιστά τη διάλυση της ΕΕ μη αναστρέψιμη
Ο Τζορτζ Σόρος   (Φωτογραφία:  Reuters )
1
  • 2
Λονδίνο
Ο δισεκατομμυριούχος επενδυτής Τζορτζ Σόρος δήλωσε το Σάββατο ότι η ψήφος της Βρετανίας υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση καθιστά τη «διάλυση της ΕΕ ουσιαστικά μη αναστρέψιμη» και ότι οι συνέπειες του δημοψηφίσματος της Πέμπτης πιθανόν να βλάψουν τη Βρετανία.
«Η Βρετανία, τελικά, μπορεί ή όχι να είναι σχετικά ευημερούσα σε σχέση με άλλες χώρες αποχωρώντας από την ΕΕ, αλλά η οικονομία της και οι πολίτες της θα πληγούν σημαντικά βραχυπρόθεσμα έως μεσοπρόθεσμα» έγραψε σε σχόλιό του στην ιστοσελίδα Project Syndicate.
Ο Σόρος αποκόμισε τεράστια κέρδη στοιχηματίζοντας το 1992 έναντι της λίρας Αγγλίας, όταν η τότε βρετανική κυβέρνηση απέσυρε τη στερλίνα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Friday, June 24, 2016

41 δηλώσεις νομιμοφροσύνης σε 41 σελίδες: Ήταν που θα τους έσχιζαν!


2
 
 
41 δηλώσεις νομιμοφροσύνης σε 41 σελίδες: Ήταν που θα τους έσχιζαν!
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Η μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 προπαγάνδα (που υιοθετήθηκε από όλους και έγινε η καραμέλα στο στόμα όλων των κυβερνητικών, αλλά και των δημοσιογράφων) στηρίχθηκε αποκλειστικά και μόνο στο επιχείρημα (που εξελίχθηκε σε «κυρίαρχη άποψη») ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρόσφεραν το καλοκαίρι του 2015 μια ευρεία στήριξη στη συμφωνία που έφερε ο κ. Τσίπρας μετά τη «σκληρή διαπραγμάτευσή» του και επομένως είναι τουλάχιστον υποκριτικό να μην στηρίζουν τα κυβερνητικά νομοθετήματα.
Όσο και αν επαναλάμβανε κανείς ότι τίποτε από όσα ψηφίσθηκαν σ’ αυτό το διάστημα της δεύτερης φοράς αριστεροδεξιά (πλην του ΕΚΑΣ) δεν υπήρχε ούτε στη συμφωνία του καλοκαιριού ούτε στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, το «επιχείρημα», επαναλαμβανόταν σταθερά και πολλές φορές καθημερινά επί μήνες.
Σωστά! Διότι ως γνωστόν η επανάληψη δεν είναι μόνο μήτηρ της μαθήσεως, αλλά και μήτηρ της προπαγάνδας, που ορίζει (σύμφωνα με τον Γκέμπελς) πως ένα προπαγανδιστικό επιχείρημα πρέπει να επαναλαμβάνεται πολλές φορές για να περάσει στο υποσυνείδητο της κοινής γνώμης.
Και τώρα; Τώρα που αποδείχθηκε ένα ακόμη «μεγάλο ψέμα» (ως γνωστόν ο Γκέμπελς είχε πει πως ο λαός πιστεύει ευκολότερα ένα μεγάλο ψέμα από ένα μικρό ψέμα, γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο μεγάλα ψέματα λέει), τι γίνεται;
Τίποτε! Ουδείς βγαίνει να φωνάξει πως το ψέμα αποδείχθηκε και πως όλα ήταν μια ακόμη πλάνη!
Σε άλλες περιπτώσεις, θα είχε σηκωθεί ο κόσμος στο ποδάρι – ακόμη τολμούν και αναφέρονται στο mail Χαρδούβελη (την εφαρμογή του οποίου υποτίθεται ότι θα απέτρεπαν εκλεγόμενοι και στο μεταξύ έφεραν πάνω από είκοσι mails Χαρδούβελη).
Μάλιστα, ο κ. Παππάς λέει τώρα πως το mail Χαρδούβελη «δεν έβγαινε»! – γι’ αυτό κι’ αυτός έφερε μερικά ακόμη!
Στις 16 Ιουνίου, ο κ. Τσακαλώτος υπέγραψε ένα ακόμη (συμπληρωματικό) μνημόνιο, 41 σελίδων – πρέπει πια να πονάει το χέρι του από τα μνημόνια που υπογράφει!
Σ’ αυτό, γίνεται μια συνόψιση των υποχρεώσεων βάσει της συμφωνίας του καλοκαιριού του 2015, αλλά και προστίθενται μια σειρά άλλες υποχρεώσεις που δεν υπήρχαν σ’ εκείνη τη συμφωνία:
Νέοι φόροι (μεταξύ των οποίων και η αύξηση του ΦΠΑ στο 24%), μειώσεις στα επιδόματα αναπηρίας (με τη χρήση της ευφημιστικής λέξης… harmonize, διότι πλέον βαφτίσια κάνει και η τρόικα), διεύρυνση φορολογικής βάσης (και του ΕΝΦΙΑ), πάγωμα ειδικών μισθολογίων (χωρίς αναφορά σε ισοδύναμα που δήθεν έφεραν οι Τσίπρας-Καμμένος με εκείνη την δήθεν τροπολογία), πάγωμα των τρεχουσών συντάξεων έως ότου φθάσουν στα επίπεδα των νέων, θεσμοθέτηση ουσιαστικά της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος (γίνεται σαφής αναφορά σε στενότερη διασύνδεση εισφορών και απολαβών), πάγωμα μισθών δημοσίων υπαλλήλων, αυτόματος μηχανισμός διόρθωσης (κόφτης), όπου αναφέρεται πως αν τα προσωρινά μέτρα δεν αποδώσουν θα γίνουν μόνιμα, πλήρης νομοθέτηση της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, πλήρης παράδοση σε ξένα funds εξυπηρετούμενων και μη δανείων, αλλαγές στα εργασιακά (με σαφή αναφορά σε ομαδικές απολύσεις, lock out και συλλογικές διαπραγματεύσεις), ασφυκτικό πλαίσιο για την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ (το πετράδι του στέμματος του κ. Σκουρλέτη), μειώσεις επικουρικών συντάξεων κατά 300 εκ. ευρώ το 2016 και βέβαια το υπερταμείο, για τη λειτουργία του οποίου το κείμενο που υπέγραψε ο κ. Τσακαλώτος αναφέρει επί λέξει «professional management at arm’s length from the state» (φαντάζομαι ότι δεν έγινε λάθος, ο υπουργός Οικονομικών γνωρίζει την αγγλική καλύτερα από την ελληνική, γνωρίζει επομένως τι ακριβώς σημαίνει η έκφραση: Στις at arm’s length σχέσεις, τα δύο μέρη δρουν ανεξάρτητα και δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους, ούτε το ένα μέρος υπόκειται σε κανενός είδους πίεση από το άλλο).
Και το καταπληκτικότερο όλων: Εκεί που θα μοίραζαν κατώτατους μισθούς των 751 ευρώ με αυτό το νέο μνημόνιο (το τέταρτο, βέβαια) οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεσμεύονται να καταργήσουν και το νόμο της προηγούμενης κυβέρνησης, τον 4172/2013, που στο άρθρο 103 προέβλεπε πως από 1/1/2017 ο κατώτατος μισθός θα καθορίζεται από την κυβέρνηση σε διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους.
Ναι, ναι το λέει σαφώς το νέο μνημόνιο στη σελίδα 25: «Ουδεμία αλλαγή στο τρέχον πλαίσιο συλλογικών διαπραγματεύσεων θα γίνει, πριν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, συμπεριλαμβανομένου και του άρθρου 103 του Νόμου 4172/2013. Οι αλλαγές στις πολιτικές της αγοράς εργασίας δεν πρέπει να οδηγήσουν σε μια επιστροφή σε ρυθμίσεις του παρελθόντος που δεν είναι συμβατές με τους σκοπούς της προώθησης μιας βιώσιμης και ολοκληρωμένης ανάπτυξης».
Και για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία για το τι μέλλει γενέσθαι, τους έβαλαν να ακυρώσουν και τις υποσχέσεις τους περί «Ταμείου Αλληλεγγύης» (ο ίδιος ο κ. Τσίπρας το είχε διαφημίσει από το βήμα της Βουλής).
Στο νέο μνημόνιο αναφέρεται πως «αν αποδειχθεί ότι τα μέτρα είναι επαρκή ως προς την επίτευξη των στόχων, οι αρχές – σε συμφωνία με τους θεσμούς – θα μπορούν να εξετάσουν την ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας!
Αυτή είναι η κατάσταση!
Επιπλέον, το νέο μνημόνιο αναφέρει πως η επιτυχία απαιτεί πολλά χρόνια εφαρμογής του προγράμματος.
Και πως η κυβέρνηση συνομολογεί «να συμβουλεύεται και να συμφωνεί» με τους θεσμούς.
Τέλος, αμέτρητες – πάνω από σαράντα – φορές επαναλαμβάνεται η φράση «σε συμφωνία με τους θεσμούς» (in agreement with the Institutions), «η κυβέρνηση θα συμφωνήσει με τους θεσμούς» (will agree), «μετά από συμφωνία με τους θεσμούς», «οι εξαιρέσεις πρέπει να συμφωνηθούν με τους θεσμούς» και άλλα τέτοια!
Λάβετε υπόψη σας πως τα «θα συμφωνήσει» (will agree) δεν επιδέχονται συζήτηση. Είναι θα συμφωνήσει, πάει και τελείωσε.
Δηλαδή υπογράφουν πάνω από σαράντα δηλώσεις νομιμοφροσύνης.
Ήταν που θα τους έσχιζαν!

Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1981-2011… ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ & ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ !!!

BY 
http://dailynews.express/

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι | Η Μεγάλη Ληστεία της Ελλάδας 1981-2011…
Ήταν μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. 
Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής. (Διαβάστε το όλο. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η οργή σας και δεν θα πιστεύετε τις αποκαλύψεις οι οποίες λόγω του έγκριτου δημοσιογράφου είναι όλες τεκμηριωμένες).
«Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος της οικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.«Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς…».
«Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη», τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό… Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες…», προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει.
«Οι γιαπωνέζικες τράπεζες ψοφάνε να δανείζουν χρήμα στην Ευρώπη, κύριε πρόεδρε», λέει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο Κωστής Βαΐτσος, που είχε διεθνή εμπειρία από τη συμβουλευτική θητεία του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Γνώριζε επίσης ο ίδιος – όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου – ότι στην διεθνή κεφαλαιαγορά κυκλοφορούσε και άφθονο μαύρο αραβικό χρήμα σε πετροδολάρια, που άλλο που δεν ήθελε να τοποθετηθεί σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το χρήμα αυτό ήταν καλοδεχούμενο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει στην κυριολεξία ψήφους και οπαδούς, ώστε να μονιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό ήταν το μεγάλο όραμά του και, για να το αναλύσει κανείς, απαιτούνται πολλές σελίδες.
loading…
Με απλά λόγια, λέμε ότι, όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δύο πράγματα τον ενδιέφεραν: Πρώτον, να διαλύσει την μισητή του – όπως είχε αποκαλύψει στον γράφοντα – Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (ΕΚΝΔ) και, δεύτερον,να καταλάβει την εξουσία.
Επειδή μάλιστα γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει την εξουσία υποσχόμενος σοσιαλδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εξάλλου ήσαν μέσα στο πρόγραμμα της ΕΚΝΔ, εφάρμοσε μία ριζοσπαστική, λαϊκιστική, τριτοκοσμικού τύπου στρατηγική, αξιοποιώντας τα κατώτατα δυνατά ερείσματα και ένστικτα που μπορεί να διαθέτει ένας λαός.
Σπουδασμένος στην Αμερική και οικονομολόγος, επηρεασμένος από τη σχολή της οικονομετρικής προσέγγισης των πραγμάτων, ο Ανδρέας Παπανδρέου –ο οποίος απεχθανόταν την Ευρώπη και την κουλτούρα της– ήταν ένας πολιτικός με ικανότητα τολμηρών τακτικών ελιγμών, που μπορούσε με άνεση να κινείται στρατηγικά στη βάση ορθολογικών επιλογών. Ένα σημαντικό την εποχή εκείνη στέλεχος του Κινήματος χαρακτήριζε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ «κινούμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή». Μελετούσε κάθε κίνησή του και, κυρίως, στην Αμερική είχε διδαχθεί από ειδικούς επικοινωνιολόγους να καταλαβαίνει την ψυχολογία του όχλου, να συνθηματολογεί και να μπορεί να διαισθάνεται τι θέλει να ακούσει ο ακροατής.
«Ύστερα», γράφει ο Στάμος Ζούλας, «ο Ανδρέας είχε διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα η πιθανότητα να αποκτήσει κάποιος δημοσιότητα είναι η εκπροσώπηση απόψεων με τρόπο που να διεγείρει, που να συγκινεί, και ιδιαίτερα σε θέματα που το συναισθηματικό στοιχείο είναι πολύ έντονο». Ακόμη και όσα οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν ως ανερμάτιστη πολιτική και οβιδιακές μεταμορφώσεις, στην ουσία δεν ήταν παρά ένας συνειδητός και προσχεδιασμένος τακτικισμός που είχε ως πρωταρχικό –αν όχι αποκλειστικό– στόχο την κατάληψη της εξουσίας»[1]. Και η τελευταία όντως κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1981 και έμελλε να κρατήσει, την πρώτη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του στο τιμόνι της χώρας έως τον Ιούλιο του 1989.
2. [Η δημιουργία των μηχανισμών]Εννέα χρόνια παραμονής στην εξουσία ήσαν αρκετά για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του να δημιουργήσουν αρθρώσεις και καταστάσεις που δύσκολα θα μπορούσαν αρθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα χειρότερα, την πασοκική περίοδο εμπεδώθηκε στην Ελλάδα και μία αντιδραστική τριτοκοσμική ιδεολογία η οποία σήμερα μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. Εξάλλου, η ιδεολογία αυτή, σύμφωνα με τα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πρότυπα, χρησίμευε ως άλλοθι στους μηχανισμούς που έπαιρναν σάρκα και οστά στην Ελλάδα σε αντικατάσταση του αποκαλούμενου «κράτους της δεξιάς». Μετά λοιπόν την επιχείρηση του Φεβρουαρίου 1982, όταν μία Κυριακή οι πρασινοφρουροί έκαναν δοκιμή πραξικοπήματος, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μηχανισμοί του πασοκικού κράτους που δημιουργούσαν και νέες κοινωνικο-οικονομικές αρθρώσεις.
Κοντολογίς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωξε –και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε– να δημιουργήσει μία φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη, εσωστρεφή και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα. Επρόκειτο για μία τάξη που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και, κυρίως, όχι μέσα από μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία.
Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της «καμένης γης», για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985[2]. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο! 
Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο!
Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται. Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το «Κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών.
Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου, το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει τη δημοκρατία. Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρόνους των μέσων μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). Αν δε κατά καιρούς τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις και οι λεηλασίες αυτού του παρακράτους βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και σε προσωπικές έριδες των ανθρώπων που δεσπόζουν στο παρακράτος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Ο Κοσκωτάς, ο Μαυράκης, ο Σταματελάτος, η Αγρέξ, τα καλαμπόκια, η Προμέτ, ο Οργανισμός Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων είναι μερικά από τα 200 σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ που είχε καταγράψει ο Γιάννης Λάμψας και είχε περιγράψει αναλυτικά σε άρθρα του στα τότε Επίκαιρα του Γιάννη Πουρνάρα.
Συγκλονιστικά και απολύτως ελεγμένα στοιχεία για εκείνη την περίοδο περιέχονται σε ένα αποκαλυπτικό και πολύ σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου, αρχισυντάκτη του Oικονομικού Ταχυδρόμου την εικοσαετία 1979-1999 και διευθυντή σύνταξης του ίδιου περιοδικού το 2000. Στο βιβλίο Το Πολιτικό Δράμα της Ελλάδος 1981-2005[3], ο συγγραφέας προέβλεπε την πτώχευση της χώρας από το 1989, όταν στην ουσία η Ελλάδα είχε απειληθεί με αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση – χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί. Την αποκάλυψη αυτή είχε κάνει ο υπογράφων από τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου, δεχόμενος τόνους ύβρεων λάσπης από τους πραιτοριανούς της «Αλλαγής».
Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δούμε από κοντά. Ειδικότερα δε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μία χρεοκοπία δεν υπάρχουν αμέτοχοι – κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας, τους καρπούς της οποίας άλλοι γεύονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και κάποιοι ίσως καθόλου.
3. [Αριθμοί και γεγονότα]Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου. Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια – η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της – αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει. Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. Γι’ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε.
Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ. Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες – ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) – είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Τα τελευταία –όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων (;) στην εταιρεία, στην πρώτη θέση– επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου.
Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ.
Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν. Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ. Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.
Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νικολάου Θέμελη, υπουργού Προεδρίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο Τον δρόμον τετέλεκα [4]. Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. Ο λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει όργια καταχρήσεων και σπαταλών στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη. Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ.
Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …γραφή και ανάγνωση. Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.
Όλος αυτός δεσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών. Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ.
Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση,στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.
Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. Και ο χρόνος δυστυχώς κυλά εφιαλτικά γρήγορα…

Monday, June 6, 2016

ιστορικά σημειόματα.

Aναθυμήθηκα την μέρα την ιστορικήτην 6η του6ου του 1944που σκίρτησαν τα αισθήματα από την απόβαση των συμμάχων στη Γαλλία ναι στο ευρωπαικό φρούριο.Οκρότος των μαχών στην κεφαλονιά δεν έφτανε θυμούμαι ομως τα πρόσωπα των καραμπινιέρων νάναι χαρωπά οταν αφίνοντας τα κρατητηρια τους φωνάζανε Μπαντόλιο Μπαντόλιο.Μέρα μεγάλη για την Ευρώπη σήμερα.

Wednesday, June 1, 2016

Για οικονομία και προσφυγικό συζήτησαν Μέρκελ – Μητσοτάκης

ΤΕΤ Α ΤΕΤ ΣΤΟ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΓια οικονομία και προσφυγικό συζήτησαν Μέρκελ – Μητσοτάκης
01/06/2016
Το προσφυγικό και η οικονομία βρέθηκαν στο επίκεντρο της συνάντησης του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη με τη Γερμανίδα καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ στο Λουξεμβούργο.
Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, που επικαλείται πηγές από τη ΝΔ, ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στην ανάγκη ενός άλλου μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής καθώς και επίσπευσης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα δώσουν πνοή στην ελληνική οικονομία.
Ο πρόεδρος της ΝΔ εμφανίστηκε πεπεισμένος ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν μπορεί να υλοποιήσει αυτές τις μεταρρυθμίσεις που θα συμβάλουν ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να αποκτήσει ρυθμούς ανάπτυξης 4%. Επίσης, κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στην ανάγκη μείωσης δαπανών και φόρων.
Όσον αφορά στο προσφυγικό, ο κ. Μητσοτάκης, σχολίασε πως η προβληματική τακτική της κυβέρνησης διόγκωσε το πρόβλημα.
Τέλος, στάθηκε στην ανάγκη η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας να είναι μακράς πνοής έτσι ώστε οι ροές να παραμείνουν περιορισμένες και επισήμανε πως την ίδια στιγμή η κυβέρνηση θα πρέπει να αντιμετωπίσει άμεσα τα προβλήματα που υπάρχουν στο εσωτερικό της χώρας, πχ στο Ελληνικό.

Στον αέρα διαπραγμάτευση και συμφωνία


Στον αέρα διαπραγμάτευση και συμφωνία
01/06/2016   elzoni.gr

Οι συνεχείς διαβουλεύσεις ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους εκπροσώπους των δανειστών συνεχίζονται, την ώρα που παραμένουν χωρίς λύση όλα τα «αγκάθια» της διαπραγμάτευσης.
Στο μεταξύ, σήμερα συνεδριάζει το υπουργικό συμβούλιο ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, αν υπάρξει συμφωνία, θα κατατεθούν στη Βουλή και οι «ουρές» των προαπαιτούμενων.
Στόχος είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ο επικεφαλής της Μάριο Ντράγκι να έχουν στη συνεδρίαση του Δ.Σ της κεντρικής τράπεζας μια καθαρή εικόνα ώστε να κάνουν δεκτά εκ νέου τα ελληνικά ομόλογα (waiver). 
Στο μεταξύ, η αναπληρώτρια εκπρόσωπος της Κομισιόν Μίνα Αντρέεβα ανέφερε ότι υπάρχουν επαφές των δύο πλευρών σε όλα τα επίπεδα και σε συνέχεια του Eurogroup της περασμένης εβδομάδας.
Ερωτηθείσα σχετικά με την επιστολή του Έλληνα υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου, απάντησε πως η ανταλλαγή επιστολών αποτελεί μέρος της «συνήθους διαδικασίας».
Επίσκεψη του Γάλλου πρωθυπουργού στην Αθήνα 2 - 3 Ιουνίου

Την ίδια ώρα, επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα θα πραγματοποιήσει ο Γάλλος Πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς την Πέμπτη 2 και την Παρασκευή 3 Ιουνίου. Θα συνοδεύεται από τον υπουργό Οικονομικών Μισέλ Σαπέν και τον υφυπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Αρλέμ Ντεζίρ.
Ο κ. Βαλς θα συναντηθεί με τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, καθώς και με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Σε ανακοίνωσή της η γαλλική πρεσβεία σημειώνει ότι η επίσκεψη πραγματοποιείται λίγες μόνον ημέρες μετά την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να θέσει στη διάθεση της Ελλάδος μία νέα δόση χρηματοδοτικής συνδρομής στο πλαίσιο του προγράμματος ευρωπαϊκής στήριξης.
Προσθέτει ότι «θα αποτελέσει την ευκαιρία κατάδειξης για άλλη μια φορά της στήριξης που παρέχει η Γαλλία στις ελληνικές μεταρρυθμίσεις και στην σταθεροποίηση της θέσης της χώρας στην Ευρωζώνη».