Monday, August 31, 2015

Δημοσκόπηση Κάπα Research: Ανοιχτή αναμέτρηση - Πολιτικές ειδήσεις - Το Βήμα Online

Δημοσκόπηση Κάπα Research: Ανοιχτή αναμέτρηση - Πολιτικές ειδήσεις - Το Βήμα Online

ΚΟΣΜΟΣ 09:59 Το ρόλο της Πρώτης Κυρίας των ΗΠΑ προβάρει η Μελάνια Τραμπ

ΚΟΣΜΟΣ 

Το ρόλο της Πρώτης Κυρίας των ΗΠΑ προβάρει η Μελάνια Τραμπ

ΤΑΣΟΥΛΑ ΕΠΤΑΚΟΙΛΗ
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Σεπτέμβρης 1998. Το Μανχάταν ζει στους ρυθμούς της New York Fashion Week: όλη τη μέρα επιδείξεις μόδας, όλη τη νύχτα ξέφρενα πάρτι. Σ’ ένα τέτοιο πάρτι, στο Kit Kat Club, ο 52χρονος τότε Ντόναλντ Τραμπ αντίκρισε για πρώτη φορά την 26χρονη Μελάνια Κνάους και... κεραυνοβολήθηκε. Ούτε το ότι ήταν παντρεμένος (με τη δεύτερη σύζυγό του, Μαρία Μέιπλς) ούτε το ότι συνόδευε, όπως σχεδόν κάθε βράδυ, μια νεαρή αιθέρια ύπαρξη τον πτόησαν. Επρεπε, με κάθε τρόπο, να την κερδίσει. Αποδείχθηκε δύσκολο. Ολη τη νύχτα την πολιορκούσε, αλλά εκείνη έδειχνε παγερά αδιάφορη. Τα ξημερώματα, πριν φύγει, της ζήτησε τον αριθμό του τηλεφώνου της. «Δεν γίνεται να τον μαθαίνει ο καθένας», του απάντησε. Δέχτηκε, όμως, να πάρει τον δικό του αριθμό. «Υπόσχεσαι ότι θα μου τηλεφωνήσεις;» της είπε εκείνος παρακλητικά. «Θα δούμε», του απάντησε ξερά.
Μία εβδομάδα μετά, το τηλέφωνο του Αμερικανού μεγιστάνα χτύπησε. Και η ζωή του άλλαξε. Κυρίως όμως άλλαξε η ζωή του νεαρού μοντέλου, που από το διαμέρισμα-τρύπα στο οποίο έμενε βρέθηκε στον υπερπολυτελή 66ο όροφο του Trump Tower -όπου ακόμη και τα χερούλια στις πόρτες είναι χρυσά!- και στο πλευρό ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους στις ΗΠΑ, με περιουσία που αγγίζει τα 9 δισ. δολάρια. Κι αν οι Αμερικανοί ψηφοφόροι πειστούν από τις εξαγγελίες του νυν συζύγου της, δεν αποκλείεται να τη δούμε να περνάει ως οικοδέσποινα το κατώφλι του Λευκού Οίκου. Σ’ αυτή την περίπτωση, θα είναι η δεύτερη Πρώτη Κυρία που γεννήθηκε εκτός ΗΠΑ (μετά τη Λουίζα, σύζυγο του Τζον Κουίνσι Ανταμς, που είχε γεννηθεί στην Αγγλία), η πρώτη που κατάγεται από πρώην κομμουνιστική χώρα αλλά και η πρώτη που έχει ποζάρει γυμνή (το 2000 για το εξώφυλλο του βρετανικού περιοδικού GQ)!
Η ίδια φαινόταν από καιρό έτοιμη γι’ αυτόν το ρόλο. Ή είχε πολύ νωρίς αρχίσει να τον ονειρεύεται. To 1999 σε συνέντευξή της στους New York Times ρωτήθηκε ποιος θα ήταν ο ρόλος της αν ο Τραμπ γινόταν πρόεδρος. «Θα είμαι πολύ παραδοσιακή», δήλωσε, μολονότι το διαζύγιο εκείνου δεν είχε ακόμη εκδοθεί τότε, «σαν την Μπέτι Φορντ και την Τζάκι Κένεντι. Θα τον υποστηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις»...
Η βέρα του 1,5 εκατομμυρίου
Η Μελάνια Κνάους γεννήθηκε το 1970 στη Σεβνίτσα της σημερινής Σλοβενίας από εύπορους γονείς. Ο πατέρας της ήταν έμπορος αυτοκινήτων και η μητέρα της σχεδιάστρια μόδας. Η ίδια σπούδασε σχέδιο και αρχιτεκτονική στη Λιουμπλιάνα, έχοντας όμως αρχίσει να ποζάρει από τα πέντε της χρόνια, στράφηκε οριστικά στο μόντελινγκ. Στα 18 της υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο με πρακτορείο του Μιλάνου. Με όπλο τα μακριά, καλλίγραμμα πόδια της και τα μάτια της «που έχουν το χρώμα της φουρτουνιασμένης θάλασσας», όπως λέει συχνά ο Τραμπ, έγινε περιζήτητη για διαφημιστικά και editorials μόδας, ποζάροντας στο φακό διάσημων φωτογράφων, όπως ο Χέλμουτ Νιούτον και ο Μάριο Τεστίνο. Το 1996 αισθάνθηκε πως η Ευρώπη ήταν μικρή για τις φιλοδοξίες της. Και πέρασε τον Ατλαντικό, με προορισμό τη Νέα Υόρκη. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία...
Ο γάμος της με τον επιχειρηματία έγινε το 2005 στο Παλμ Μπιτς. Η Μελάνια ήταν εντυπωσιακή με το χειροποίητο, αξίας 200.000 δολαρίων Christian Dior νυφικό της, σχεδιασμένο από τον Τζον Γκαλιάνο - 550 ώρες χρειάστηκαν οι μοδίστρες του γαλλικού οίκου για να το κεντήσουν. Η διαμαντένια βέρα που εκείνος πέρασε στο δάχτυλό της κόστισε 1,5 εκατ. δολάρια. Για το ζευγάρι τραγούδησε ο Μπίλι Τζόελ, ενώ ανάμεσα στους προσκεκλημένους ήταν η Χάιντι Κλουμ, ο Σακίλ Ο’ Νιλ, η Αννα Γουίντουρ και το ζεύγος Κλίντον, κάτι που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. «Ηταν εκεί για να κάνουν αυτό που ξέρουν πολύ καλά: να εξασφαλίσουν χορηγούς», έγραψε την επομένη η Washington Post. Σήμερα, που δεν αποκλείεται να βρει απέναντί της τον Τραμπ στην κούρσα για την προεδρία, η Χίλαρι πρέπει να έχει φρικτά μετανιώσει για τα γελαστά ενσταντανέ της με τους νεονύμφους εκείνη τη νύχτα.
Ο γιος των Τραμπ, Μπάρον Γουίλιαμ, γεννήθηκε το 2006. H Μελάνια με κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνει πόσο μοιάζει στον πατέρα του. «Κάθε τόσο απολύει νταντάδες και υπηρέτριες! Δεν το βρίσκετε χαριτωμένο;» Από τότε που παντρεύτηκε, εκείνη σταμάτησε να εργάζεται ως μοντέλο. Αλλά καλύπτει το κενό με... επικές φωτογραφίσεις που συνοδεύουν τις συνεντεύξεις της: έτσι, έχει φωτογραφηθεί σε προχωρημένη εγκυμοσύνη με χρυσό μπικίνι στα σκαλιά του προσωπικού της τζετ, κρεμασμένη από πολυέλαιο με βραδινή τουαλέτα, με στυλ σταρ του Μεσοπολέμου στην πισίνα της έπαυλής τους, καθώς και ξαπλωμένη στο κρεβάτι της με όλα τα κοσμήματά της απλωμένα γύρω της. Εχει επίσης αναπτύξει επιχειρηματικές δραστηριότητες: από το 2010 τα κοσμήματα που σχεδιάζει (φθηνά αντίγραφα των πανάκριβων δικών της) πωλούνται από το αμερικανικό δίκτυο τηλεπωλήσεων QVC, ενώ το 2013 λάνσαρε και σειρά καλλυντικών (με βιταμίνες και... χαβιάρι). Οσο για τo μυστικό του γάμου της; Ποτέ δεν σκέφτεται τι μπορεί να κάνει για εκείνη ο Ντόναλντ, αλλά τι μπορεί να κάνει η ίδια για τον άντρα της, όπως λένε όσοι τη γνωρίζουν.
Τις τελευταίες εβδομάδες, με τον Ντόναλντ Τραμπ όχι μόνο να προηγείται στις δημοσκοπήσεις για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών, αλλά και να κερδίζει έδαφος έναντι της Χίλαρι Κλίντον, το επικοινωνιακό επιτελείο του ρίχνει στη μάχη και τη Μελάνια. Το ντύσιμό της έχει γίνει λιγότερο προκλητικό και, όλως τυχαίως, παραπέμπει στην Τζάκι Κένεντι και την Κάρλα Μπρούνι-Σαρκοζί. Το προσωπικό της website εξαίρει «το πάθος της να βοηθά τους άλλους και τη γενναιοδωρία της». Εμφανίζεται ολοένα και πιο συχνά σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις. Και, φυσικά, δεν δίνει πια συνεντεύξεις -μέχρι και στο Bloomberg αρνήθηκε να μιλήσει- για να αποφύγει... κακοτοπιές. Οπως μια ερώτηση για το πώς κρίνει, ως μετανάστρια, τη μεταναστευτική πολιτική την οποία έχει εξαγγείλει ο σύζυγός της, ο οποίος πρόσφατα δήλωσε πως απεχθάνεται τους μετανάστες γιατί «καταστρέφουν τον ιστό της χώρας»...
Περιοδικό "Κ"

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ 12:19 Το εντυπωσιακό Coca-Cola Pop-Up Store επισκέπτεται τη χώρα μας

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ 

Το εντυπωσιακό Coca-Cola Pop-Up Store επισκέπτεται τη χώρα μας

  • 29 Αυγούστου – 6 Σεπτεμβρίου στη Μαρίνα Φλοίσβου
  • Μέρος των εσόδων θα διατεθεί για την υποστήριξη της ΜΚΟ «ΜΠΟΡΟΥΜΕ»
Η Coca-Cola φέτος γιορτάζει τα 100 χρόνια του γυάλινου μπουκαλιού της και μας προσκαλεί όλους σε μια μεγάλη γιορτή με πολλά happenings. Από τις 29 Αυγούστου και για περισσότερο από μια εβδομάδα, το εντυπωσιακό Coca-Cola Pop-Up Store θα βρίσκεται στη χώρα μας, προσελκύοντας χιλιάδες κόσμο και fans της πιο αγαπημένης μάρκας. Το ειδικά διαμορφωμένο, διώροφο κατάστημα της Coca-Cola, έχοντας διανύσει αμέτρητα χιλιόμετρα σε όλη την Ευρώπη, θα βρεθεί στη Μαρίνα Φλοίσβου, στο Παλαιό Φάληρο, χαρίζοντας αμέτρητες στιγμές χαράς και απόλαυσης στους επισκέπτες, αλλά και μοναδικές εκπλήξεις που θα ενθουσιάσουν μικρούς και μεγάλους! Μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις του θα διατεθεί για την κάλυψη των αναγκών της ΜΚΟ «ΜΠΟΡΟΥΜΕ».

T-shirts, τσάντες, posters και αξεσουάρ, είναι μερικά μόνο από τα συλλεκτικά Coca-Cola αντικείμενα που θα μπορεί κανείς να αποκτήσει αποκλειστικά στο Coca-Cola Pop-Up Store. Παράλληλα, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν το δικό τους, μοναδικό μπουκάλι Coca-Cola, αλλά και να δώσουν ξανά ζωή στα ήδη χρησιμοποιημένα μπουκάλια, διακοσμώντας τα με τη βοήθεια καλλιτεχνών. Για κάθε μπουκάλι που θα φιλοτεχνείται, η Coca-Cola θα προσφέρει 1 ευρώ στηΜΚΟ «ΜΠΟΡΟΥΜΕ», δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους επισκέπτες να γίνουν και εκείνοι αρωγοί της προσπάθειας στήριξης της Οργάνωσης. Ακόμη, καθημερινά αγαπημένοικαλλιτέχνες και ραδιοφωνικοί παραγωγοί θα βρίσκονται εκεί, ανεβάζοντας τη διάθεσή μας στα ύψη!
Για περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με τις ώρες λειτουργίας και τις δράσεις του Coca-Cola Pop-Up Store, επισκεφθείτε τη σελίδα της Coca-Cola αλλά και του event στο Facebook: 
https://www.facebook.com/cocacolagr?fref=ts
https://www.facebook.com/events/397544037098328/

Friday, August 28, 2015

Οριακή διαφορά στην πρόθεση .......

Οριακή διαφορά στην πρόθεση και την εκτίμηση ψήφου μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας καταγράφεται στην πρώτη προεκλογική μέτρηση της Metron Analysis για τις επερχόμενες εκλογές. 

Αναλυτικότερα η δημοσκόπηση δείχνει μία σαφή απώλεια δυνάμεων για τον ΣΥΡΙΖΑ με τα στοιχεία επίσης να δείχνουν πως τη νέα Βουλή θα αποτελούν 8 κόμματα. 

Πιο συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ με βάση τα στοιχεία της δημοσκόπησης, φαίνεται να συγκεντρώνει 29% με τη Νέα Δημοκρατία να ακολουθεί με 27,8% στην πρόθεση ψήφου, μία διαφορά η οποία είναι της τάξης του 1,2%. Η Χ.Α συγκεντρώνει 8,3% και παραμένει με βάση τα στοιχεία τρίτο κόμμα.

Το κόμμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη φαίνεται πως θα δώσει το παρών στη νέα Βουλή καθώς συγκεντρώνει 4,1% ενώ και η Ένωση Κέντρου του κυρίου Λεβέντη φαίνεται με βάση τα δημοσκοπικά στοιχεία πως θα είναι για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο, καθώς συγκεντρώνει ποσοστό που αγγίζει το 4,9%. 

Αξίζει τέλος να υπογραμμιστεί πως η δημοσκόπηση της Metron Analysis εμφανίζει ενισχυμένες τςι δυνάμεις του κόμματος του κυρίου Θεοδωράκη, το οποίο συγκεντρώνει 6,7% ενώ το ΠΑΣΟΚ φέρεται να συγκεντρώνει 5,4% και το ΚΚΕ 5,9%, ενώ εκτός Βουλής φαίνεται να μένουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.


Πηγή: http://www.skai.gr/news/politics/article/290714/oriaki-diafora-suriza-nd-sumfona-me-dimoskopisi-tis-metron-analysis-/#ixzz3k89EQoZl
Follow us: @skaigr on Twitter | skaigr on Facebook

Thursday, August 27, 2015

Λαϊκή Ενότητα: «Βέτο» στη Ραχήλ Μακρή από την Κοζάνη!

Λαϊκή Ενότητα: «Βέτο» στη Ραχήλ Μακρή από την Κοζάνη!

Δημοσιεύθηκε: Ενημερώθηκε: 
MAKRI
Εκτύπωση
«Ανεπιθύμητη» φαίνεται πως είναι η Ραχήλ Μακρή για την Λαϊκή Ενότητα στην Κοζάνη! Αυτό τουλάχιστον δείχνει επιστολή στελεχών του κόμματος από την περιοχή, η οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, έφτασε ήδη στα χέρια του Παναγιώτη Λαφαζάνη και του Στάθη Λεουτσάκου, που είναι υπεύθυνος για τα οργανωτικά.
Την επιστολή υπογράφουν κορυφαία τοπικά στελέχη της Λαϊκής Ενότητας, ανάμεσα στα οποία είναι η νυν βουλευτής Ευγενία Ουζουνίδου, που έχει ήδη ενταχθεί στη νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα. Σύμφωνα με πληροφορίες, στην επιστολή επισημαίνεται πως η πορεία της Ρ. Μακρή είναι πολιτικά ασύμπτωτη με εκείνη της Αριστεράς και της Λαϊκής Ενότητας.
Υπενθυμίζεται πως ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου η Ρ. Μακρή τοποθετήθηκε στις λίστες του ύστερα από προσωπική παρέμβαση του Αλ. Τσίπρα, όντας πολιτική, αλλά και προσωπική, φίλη της Ζ. Κωνσταντοπούλου. Τους μήνες που ακολούθησαν δεν προσέγγισε ούτε τον οργανωμένο ΣΥΡΙΖΑ Κοζάνης, ενώ ταχύτατα αποστασιοποιήθηκε και από τις κεντρικές κυβερνητικές επιλογές, με αποτέλεσμα να βρεθεί εκτός κόμματος και να συμπορευτεί τελικά με τη Λαϊκή Ενότητα. Φαίνεται όμως ότι δεν «έδεσε» ούτε με τα τοπικά στελέχη της Λαϊκής Ενότητας και ακολουθεί μοναχική πολιτική πορεία στον κομματικό της χώρο.

Το Ανταγωνιστικό Μειονέκτημα της Ελλάδας

Το Ανταγωνιστικό Μειονέκτημα της Ελλάδας

Δημοσιεύθηκε: Ενημερώθηκε: 
GREEK TOURISM
Εκτύπωση
Το «ανταγωνιστικό πλεονέκτημα» αποτελεί μία εδραιωμένη θεωρία στον χώρο του management, η οποία αναπτύχθηκε το 1985 από τον Καθηγητή του Harvard, Michael Porter. Εν συντομία, η θεωρία αυτή περιγράφει τα χαρακτηριστικά τα οποία καθιστούν μία επιχείρηση ανταγωνιστική και ικανή να υπερισχύσει των ανταγωνιστών της. Η θέση στην αγορά, το εξειδικευμένο προσωπικό και η αξιοποίηση των φυσικών πηγών, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που μπορούν να φέρουν το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μακροπρόθεσμα. Για την βιωσιμότητά του απαιτείται, συνέχεια για να επιτευχθεί και συνέπεια για να διατηρηθεί.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πόσοι πραγματικά έχουν διδαχθεί και εφαρμόσει αυτήν την θεωρία στην Ελλάδα, όμως την ακούω συχνά σε τηλεοπτικά panels από ανθρώπους που κατέχουν σημαντικές θέσεις στον τόπο μας και διαχειρίζονται κορυφαία εθνικά προϊόντα μας στην γεωργία, στον τουρισμό και στον πολιτισμό. Εύκολα επίσης μπορούμε να διακρίνουμε, ότι όσο συχνά ακούμε την φράση «ανταγωνιστικό πλεονέκτημα», άλλο τόσο σπάνια ανταποκρίνεται επάξια στον παραπάνω προσδιορισμό της. Υπάρχει διαφοροποίηση λοιπόν στα αγροτικά μας προϊόντα που σπεύδουμε να εξάγουμε; Ποια είναι η αξιοποίηση της μοναδικότητας του τουριστικού προϊόντος μας; Πώς προβάλλουμε την ιστορική θέση του ελληνικού πολιτισμού στην διεθνή αγορά;
Ξεκινώντας από την γεωργία, τα σφάλματα που έχουν γίνει τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι δυστυχώς πάρα πολλά. Δεν φταίνε φυσικά οι αγρότες και οι παραγωγοί μας. Όλα αυτά τα χρόνια όμως, έπρεπε εκπαιδευθούν και να ζητήσουν συμβουλές, για την αναγκαιότητα ύπαρξης μίας υποτυπώδους στρατηγικής για την διαδρομή από το χωράφι μέχρι το ράφι. Η αξία του καλού προϊόντος δεν μπορεί να αναγνωριστεί αν δεν μπορεί πρώτα να αναγνωριστεί το ίδιο το προϊόν στο ράφι π.χ. του Βρετανικού ή Γερμανικού supermarket. Οι δευτεροετείς φοιτητές του marketing γνωρίζουν τη σημασία του branding και πόσο εύκολο είναι ένα αγροτικό προϊόν -σε σύγκριση με άλλα προϊόντα- να γίνει επώνυμο σε όλο τον κόσμο. Αν σας ζητήσω άλλωστε να μου απαριθμήσετε γνωστά brands μπανάνας, δεν νομίζω ότι θα καταφέρετε να μου πείτε πάνω από δύο... Για τον ίδιο λόγο κάποιος ξένος δεν μπορεί δυστυχώς να απαριθμίσει εύκολα ούτε ένα ελληνικό πορτοκάλι, ούτε ένα ελληνικό λεμόνι, ούτε ένα ελληνικό λάδι. Το αγροτικό προϊόν λοιπόν που με ένα απλό αυτοκόλλητο θα μπορούσε να αναδείξει την ελληνική του ταυτότητα, τελικά είναι ανώνυμο με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις της τελευταίας πενταετίας.

Όσον αφορά τον τουρισμό μας, εκεί φαίνεται ότι η ίδια η στρατηγική διαρκώς «παραθερίζει» χρόνια τώρα... Ας μιλήσουν τα νούμερα:
  • Μόνο τα τελευταία 10 χρόνια έχουμε αλλάξει 8 slogans στην προβολή μας. «Live your myth in Greece», «Explore your senses», «Greece: the true experience», «Greece 5000 years old: A Masterpiece you can afford», «Kalimera!», «You in Greece» και το τελευταίο «Greece is all time classic». Σκεφτείτε μόνο πώς θα αντιδρούσατε εσείς, εάν το αγαπημένο σας προϊόν άλλαζε σχεδόν κάθε χρόνο slogan. Μάλλον θα προκαλούσε μία σύγχυση στο μυαλό σας και θα ήταν λογικό...
  • Όταν στα 10 χρόνια αλλάζουν 8 slogans, αυτό σημαίνει ότι ο τουρισμός υπέφερε και από 8 διαφορετικές εθνικές στρατηγικές στόχευσης, τμηματοποίησης, τοποθέτησης στην αγορά κ.ο.κ., σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Αποτέλεσμα είναι, η Ελλάδα να χάσει ακόμα μερίδιο και από την τοποθέτηση της στην μεσογειακή αγορά, όταν χώρες όπως η Κροατία αξιοποίησαν και άδραξαν την ευκαρία της ανικανότητάς μας και χρησιμοποίησαν slogans όπως «Croatia- Mediterranean as it once was».
  • Μόνο τα τελευταία 10 χρόνια, έχουν αλλάξει 9 Υπουργοί Τουρισμού. Σκεφτείτε λοιπόν, εάν δουλεύατε σε μία επιχείρηση και σας άλλαζαν κάθε χρόνο manager, πόσους μακροπρόθεσμους στόχους που θα βάζατε κάθε χρονιά, τελικά θα επιτυγχάνατε.
Ο τουρισμός λοιπόν είναι ένα προϊόν που πάσχει από ενιαία και μακρόπνοη εθνική στρατηγική και λειτουργεί με τον ''αυτόματο πιλότο'', με την υποστήριξη του φυσικού πλούτου της χώρας μας και του χαρακτήρα των κατοίκων της. Αυτό το προϊόν όμως, θα μπορούσε να είχε σίγουρα καλύτερη τύχη, αν οι κατά καιρούς πολιτικοί άρχοντες του τόπου δεν είχαν εθιστεί στις πολλές εκλογικές αναμετρήσεις της τελευταίας δεκαετίας.
Για το τέλος, άφησα τον μοναδικό πολιτισμό μας. Κοντά στο Λουτράκι, υπάρχει ένα μνημείο ανεκτίμητου πολιτιστικού και φυσικού πλοὐτου, το Ηραίον. Δεν γνωρίζω, σε πόσα άλλα μέρη του κόσμου μπορεί κάποιος να κολυμπήσει και μετά να καθίσει δίπλα σε αρχαίους κίονες και μάρμαρα. Κι όμως, αυτή η εικόνα δεν έχει προβληθεί. Το Κάστρο της Αρχαίας Κορίνθου παραμένει αναξιοποίητο και υποδέχεται καθημερινά το καλοκαίρι ταλαίπωρους τουρίστες, που το αναζητούν από τον Ισθμό, χωρίς βοήθεια. Η Ακαδημία Πλάτωνος, η "Επίδαυρος της Γνώσης", θα μπορούσε να φιλοξενεί τακτικά ακαδημαϊκούς από όλο τον κόσμο για μία διάλεξη. Δυστυχώς ο πολιτισμός μας τα τελευταία χρόνια, επαφίεται στις φιλότιμες λιγοστές ιδιωτικές πρωτοβουλίες ιδρυμάτων για την εξαγωγή του. Μόνο η αξιοποίηση της ιστορίας του Αρχαίου Δράματος, θα μπορούσε να αποτελέσει τον πυρήνα μίας εθνικής στρατηγικής για τον πολιτισμό μας.
Γεωργία, Τουρισμός, Πολιτισμός. Είναι τρεις πυλώνες που μπορούν να αξιοποιηθούν και να δράσουν συνδυαστικά και συμπληρωματικά για την οικονομία της Ελλάδας. Το αγροτικό προϊόν μπορεί να προβληθεί στον τουρίστα (π.χ. σε αεροδρόμια και λιμάνια) και διεθνώς χρησιμοποιώντας ως ''δούρειο ίππο'' τον πολιτισμό (π.χ. φεστιβάλ). Ο τουρισμός μπορεί αναπτυχθεί και από την τοπική αγροτική παραγωγή (π.χ. ταξίδια γευσιγνωσίας) και από τις πολιτιστικές δράσεις (π.χ. Επίδαυρος, Ηρώδειο). Αντίστοιχα, ο πολιτισμός μπορεί να προβληθεί και από τα αγροτικά προϊόντα (π.χ. ελαιόλαδο) και από τους τουρίστες-πρεσβευτές της ελληνικής παράδοσης στο εξωτερικό.
Φέτος, η θεωρία του Καθηγητή Michael Porter κλείνει 30 χρόνια από την δημιουργία της και όπως αναφέρθηκε στην αρχή απαιτείται συνέχεια και συνέπεια, προκειμένου να υπάρξει βιώσιμο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου τα τελευταία χρόνια κάθε φορά που αλλάζει ένας αντίστοιχος Ευρωπαίος Υπουργός Ανταγωνιστικότητας σε εμάς έχει αλλάξει ήδη 2-3 φορές, η συνέχεια και η συνέπεια είναι έννοιες ανύπαρκτες. Για αυτόν τον λόγο, είναι επιτακτική η ανάγκη μίας ριζικής αλλαγής του πολιτικού ανθρώπινου δυναμικού, που θα φέρει τη χώρα μας σε μία πραγματικά ανταγωνιστική θέση στην διεθνή αγορά της γεωργίας, του τουρισμού και του πολιτισμού και θα αξιοποιήσει στο ἐπακρον τον φυσικό μας πλούτο. Διαφορετικά, οι λόγοι που οδηγούν σε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, θα είναι οι ίδιοι λόγοι που θα εξηγούν γιατί εμείς το μετατρέψαμε σε ανταγωνιστικό μειονέκτημα της Ελλάδας.

Wednesday, August 26, 2015

Η «αυτοδιόρθωση» της αθηναϊκής Δημοκρατίας και η γραφή παρανόμων

Αγγελική Κοσμοπούλου Headshot

Η «αυτοδιόρθωση» της αθηναϊκής Δημοκρατίας και η γραφή παρανόμων

Δημοσιεύθηκε: Ενημερώθηκε: 
ATHENS
Εκτύπωση
Συνηθίζουμε να λέμε πως «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Λέμε επίσης πως «ο λαός είναι ώριμος», «ο λαός ξέρει», «ο λαός έχει και μνήμη και κρίση». Και, όταν κάποτε τα πράγματα στραβώνουν, υποστηρίζουμε -λίγο πιο χαμηλόφωνα- πως «ο λαός παραπλανήθηκε». Γυρίζοντας, ωστόσο, αρκετούς αιώνες πίσω, διαπιστώνουμε πως στην αρχαία Αθήνα, την κοιτίδα της δημοκρατίας, υπήρχαν και πρόβλεψη για τη θωράκιση από επιζήμιες αποφάσεις του «παραπλανημένου λαού» αλλά και τρόποι αποκατάστασης από τυχόν ζημίες.
Η Αθήνα των κλασικών χρόνων γέννησε την πιο εξελιγμένη μορφή δημοκρατίας πριν τη σύγχρονη εποχή. Το 508 π.Χ. ο αθηναϊκός λαός ξεσηκώθηκε απέναντι σε έναν ακόμα πολιτικό αρχηγό που αποπειράθηκε να εγκαταστήσει τυραννία. Τον έδιωξε, μαζί με τα ξένα στρατεύματα που στήριζαν την προσπάθειά του, ενώ συνέλαβε και εκτέλεσε τους αριστοκράτες υποστηρικτές του. Ο αθηναϊκός λαός δεν μπορούσε πλέον να ανεχθεί τους βίαιους ανταγωνισμούς της πολιτικής ελίτ. Στο αίτημά του για αλλαγές ανταποκρίθηκε ο Κλεισθένης που, με τις μεταρρυθμίσεις του, έδωσε δύναμη στην Εκκλησία του Δήμου και στη Βουλή - ένα νέο σώμα με 500 μέλη που αποτελούσαν τους τελικούς κριτές των λαϊκών αποφάσεων. Μέχρι το 450 π.Χ. οι πολίτες ενίσχυσαν τη νεόκοπη δημοκρατία, παίρνοντας αποφάσεις για εύρος θεμάτων και αναθέτοντας στον ίδιο το λαό την απονομή της δικαιοσύνης και την επίβλεψη των κρατικών αξιωματούχων.
Αναπόσπαστο στοιχείο της δημοκρατίας ήταν η συμμετοχή του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού πολιτών στη διακυβέρνηση. Θεωρητικά, όλοι οι Αθηναίοι πολίτες μπορούσαν να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις τις Εκκλησίας του Δήμου, να απευθύνονται σε αυτήν στους συμπολίτες τους, να συμμετέχουν στα δικαστήρια, αλλά και να διεκδικούν με κλήρο συμμετοχή στα αξιώματα.
Δημοκρατικό στην αφετηρία του, αυτό το σύστημα διακυβέρνησης δεν ήταν χωρίς προβλήματα. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, τα κριτήρια που έπρεπε να πληρούν οι αξιωματούχοι δεν περιλάμβαναν την εμπειρία ή την καταλληλότητα, ενώ το γεγονός πως καθένας μπορούσε να εισηγηθεί και να στηρίξει την άποψή του ενίοτε οδηγούσε σε αρνητικά αποτελέσματα για την πόλη. Η συνειδητοποίηση αυτών των ατελειών οδήγησε στην εισαγωγή περιορισμών στη νομοθετική δύναμη -ή, μάλλον, ασυδοσία- του Δήμου, σε μια κορυφαία έκφραση λαϊκού αυτοπεριορισμού.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της «αυτοδιόρθωσης» ήταν η γραφή παρανόμων, μια ποινική κατηγορία η οποία αφορούσε όσους παραβίαζαν το νόμο. Στην Αθήνα, οι νομοθετικές διαδικασίες ξεκινούσαν από τον Δήμο και κατέληγαν σε αυτόν. Κάθε πολίτης είχε το δικαίωμα να διατυπώσει νομοθετικές προτάσεις και να τις εισηγηθεί στους συμπολίτες του στην Εκκλησία του Δήμου. Εφόσον εγκρίνονταν από την Εκκλησία, οι προτάσεις αυτές γίνονταν ψηφίσματα, από τα οποία ορισμένα είχαν τον χαρακτήρα των σύγχρονών μας υπουργικών αποφάσεων ή διοικητικών πράξεων και άλλα την ισχύ νόμων. Αφότου ένα ψήφισμα είχε εγκριθεί από την Εκκλησία του Δήμου, κάθε πολίτης μπορούσε να οδηγήσει τον εισηγητή του -του οποίου το όνομα αναγραφόταν στο ψήφισμα- σε δίκη, υποστηρίζοντας πως ήταν επιζήμιο και αντέβαινε στους νόμους της πόλης («ως παρά τους νόμους το ψήφισμ' είρηται» και «ασύμφορον έστι τη πόλει...», Δημοσθένης, Κατά Αριστοκράτους 23.18). Όταν ξεκινούσε μια τέτοια δίκη, το ψήφισμα έπαυε να ισχύει μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε ένα από τα λαϊκά δικαστήρια της πόλης. Εάν ο εισηγητής κρινόταν ένοχος για αντισυνταγματική συμπεριφορά, το ψήφισμα ακυρωνόταν αυτόματα και ο εισηγητής τιμωρούνταν με πρόστιμο ή και θάνατο. Τρεις καταδίκες οδηγούσαν τον κατηγορούμενο σε ατιμία, δηλαδή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων.
Το μέτρο της γραφής παρανόμων άρχισε να ισχύει στο δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. Αρχικά χρησίμευσε ως προστασία της δημοκρατίας και δικλείδα ασφαλείας απέναντι σε όσους την απειλούσαν. Στόχος του ήταν κυρίως να περιορίσει τα δεινά που οφείλονταν στην κατάχρηση της παντοδυναμίας του Δήμου, ιδίως όταν αυτός παρασυρόταν από ιδιοτελείς προτάσεις ή δημαγωγία. Τρία, κυρίως, στοιχεία αυτής της πρακτικής έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους σύγχρονούς μας. Το πρώτο είναι η δυνατότητα κάθε πολίτη να παρέμβει καίρια για θέματα που αφορούσαν το δημόσιο συμφέρον. Δεύτερο στοιχείο είναι η διερεύνηση και διευθέτηση του προβλήματος από τον ίδιο τον λαό. Σε αντίθεση με τα ισχύοντα στη σύγχρονη εποχή, όπου οι νομοθετικές αποφάσεις κρίνονται από ολιγομελή αντιπροσωπευτικά σώματα και κάποτε υπάρχει η δυνατότητα της άσκησης βέτο, στην αρχαία Αθήνα ήταν ο ίδιος ο λαός, ως σώμα δικαστών, που έκρινε τις αποφάσεις των πολιτών στην Εκκλησία. Τρίτο ήταν η αποδοχή της ατομικής ευθύνης, η οποία δεν περιοριζόταν στους αξιωματούχους αλλά επεκτεινόταν σε πρόσωπα που δεν κατείχαν δημόσιο αξίωμα. Η γραφή παρανόμων δεν στρεφόταν εναντίον του Δήμου, αλλά εναντίον των πολιτών που τον παρέσυραν σε παράνομες και βλαπτικές αποφάσεις.
Η εφαρμογή του μέτρου δεν ήταν απρόσκοπτη. Το πρώτο πλήγμα ήρθε το 411 π.Χ., όταν δύο ολιγαρχικοί προσπάθησαν και πέτυχαν να εγκαθιδρύσουν στην πόλη ολιγαρχικό πολίτευμα. Οι μεθοδεύσεις τους που προηγήθηκαν του «πραξικοπήματος» περιλάμβαναν μεταξύ άλλων τη χρήση της γραφής παρανόμων για να ελεγχθεί ο λαός και να παρεμποδιστούν αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Η γραφή παρανόμων εφαρμόστηκε ξανά στον 4ο αιώνα π.Χ., με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, και χρησιμοποιήθηκε συχνά στη διάρκειά του. Λειτούργησε τόσο προληπτικά, αποθαρρύνοντας όσους ήθελαν να εξαπατήσουν τον Δήμο, όσο και κατασταλτικά, οδηγώντας στην ακύρωση προβληματικών αποφάσεων. Ωστόσο, όπως μαρτυρούν οι αρχαίες πηγές, η χρήση της δεν ήταν πάντοτε η ενδεδειγμένη. Παρότι θεσμοθετήθηκε ως μέτρο για την προστασία της δημοκρατίας, η γραφή παρανόμων χρησιμοποιήθηκε ορισμένες φορές για να πλήξει πολιτικούς αντιπάλους και έγινε δημοφιλής μέθοδος για την υποβολή κατηγορίας εναντίον εξεχόντων πολιτικών ανδρών που υπέβαλλαν συχνά προτάσεις στην Εκκλησία. Σε αυτό το πλαίσιο, φαίνεται πως ορισμένες φορές αντικατέστησε τον οστρακισμό που είχε καταργηθεί από το 416 π.Χ. Επίσης, χρησιμοποιήθηκε για την τακτοποίηση «προσωπικών λογαριασμών», με αληθινές αλλά και με ψευδείς κατηγορίες. Εκτός από τη χρήση του για ίδιους σκοπούς, το μέτρο ενίοτε έφερε αποτελέσματα αντίθετα από τα επιθυμητά, καθώς χρησιμοποιήθηκε για να εμποδίσει μεταρρυθμίσεις και θεσμικές αλλαγές που κρίνονταν αναγκαίες από τον λαό.
Η σοβαρότητα των ποινών που αφορούσαν τη γραφή παρανόμων έκανε τους Αθηναίους να αναζητήσουν τρόπους για να την αποφύγουν. Για παράδειγμα, προκειμένου να παρακάμψουν οι ίδιοι τον κίνδυνο μιας κατηγορίας, οι ρήτορες, οι πιο σταθεροί αγορητές στην Εκκλησία του Δήμου, έβαζαν συχνά βοηθούς τους να εμφανιστούν ως εισηγητές των πιο «επισφαλών» προτάσεων, κρατώντας για τον εαυτό τους το ρόλο του απλού υποστηρικτή τους. Επίσης, βρήκαν ένα «παραθυράκι», μια διαδικασία που απομάκρυνε από τον εισηγητή μιας πρότασης τις κυρώσεις της γραφής παρανόμων. Πρόκειται για τη διαδικασία της «άδειας», σύμφωνα με την οποία ένας πολίτης ζητούσε εκ των προτέρων από το Δήμο να δώσει την συγκατάθεσή του για να κάνει μια παράνομη πρόταση. Αν έπαιρνε την άδεια, προχωρούσε χωρίς φόβο να κατηγορηθεί. Για να πάρει, ωστόσο, την άδεια χρειαζόταν να εξασφαλίσει στην ψηφοφορία που ακολουθούσε τουλάχιστον 6000 ψήφους, όπως ακριβώς προβλεπόταν για τον οστρακισμό.
Η ενθουσιώδης συμμετοχή των πολιτών στην άσκηση της νομοθετικής εξουσίας οδήγησε σε άτακτη παραγωγή ψηφισμάτων και αυτή, με τη σειρά της, σε μια «άναρχη πολυνομία», κατά τον Μιχάλη Σακελλαρίου. Αυτή η συνειδητοποίηση, η οποία περιστασιακά θεραπεύτηκε και από τη γραφή παρανόμων, ωρίμασε την ανάγκη για μετάβαση από τη ριζοσπαστική φάση της δημοκρατίας σε μια ηπιότερη. Σε αυτό το πλαίσιο, στα τέλη του 5ου και στις αρχές του 4ου αι. π.Χ. οι αθηναϊκοί νόμοι εκκαθαρίστηκαν από τη Βουλή, δημιουργήθηκε ο θεσμός των νομοθετών, ενώ θεσμοθετήθηκε επίσης η ετήσια αναθεώρηση νόμων (επιχειροτονία). Έκτοτε, η γραφή παρανόμων μπορούσε να ισχύσει για ψηφίσματα, όχι όμως πλέον για τους νόμους.
Ενδεικτική βιβλιογραφία 
Αισχίνης, Κατά Κτησιφώντος
Δημοσθένης, Κατά Νεαίρας
Δημοσθένης, Περί Στεφάνου 
Ι. Giannadaki, "The time limit (prothesmia) in the graphe paranomon", Dike 17 (2014), 15-34
E. M. Harris - L. Rubinstein (επιμ.), The Law and the Courts in ancient Greece (Λονδίνο 2004)
D. Pritchard, War, Democracy and Culture in Classical Athens (Καίμπριτζ 2014)
Μ. Β. Σακελλαρίου, Η Αθηναϊκή Δημοκρατία (Ηράκλειο 1999)
H. Yunis, "Law, Politics, and the Graphe Paranomon in Fourth-Century Athens", GRBS 29 (1988) 361-82.